پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله ـ چه در دوران حيات خديجه و چه پس از وفات او ـ هميشه احترام وى را نگه مى داشت و با آنكه تعدد زوجات در آن زمان مرسوم بود؛ اما تا هنگامى كه خديجه عليهاالسلام زنده بود، هيچ زن ديگرى اختيار نكرد. آن حضرت، خديجه را به همراه حضرت مريم، آسيه (همسر فرعون) و حضرت فاطمه زهرا عليهاالسلام، يكى از چهار زن برتر عالم مى دانست[1] و به او در دوران حياتش، خانه اى را در بهشت بشارت مى داد.[2]
آن حضرت پس از وفات خديجه و در دوران سكونت در مدينه، چنان از ياد خديجه خشنود مى شد كه هنگام ذبح گوسفند، حتماً خود را مقيد مى دانست سهمى از گوشت را براى دوستان خديجه بفرستد و در توجيه آن چنين مى گفت: «انى لاحبّ حبيبها»؛[3] «من دوستان [ خديجه] را نيز دوست دارم.»
بالاخره محبت پيامبر صلى الله عليه و آله به خديجه چنان بود كه برخى از زنان آن حضرت همچون عايشه اعتراض كرد و گفت: «چرا اين قدر خديجه را ياد مى كنى؟ مگر او پيرزنى نبود كه خدا بهتر از او را نصيب تو كرده است؟»
پيامبر صلى الله عليه و آله از شنيدن اين سخن ناراحت شد و فرمود: «نه چنين نيست! به خداوند سوگند! بهتر از او را به من نداده است؛ زيرا او هنگامى به من ايمان آورد كه مردم كافر بودند و زمانى مرا تصديق كرد كه مردم مرا دروغگو مى دانستند و مال خود را در اختيار من گذاشت؛ در حالى كه مردم مرا محروم كرده بودند و خداوند از او ـ و نه از زنان ديگر ـ به من فرزند داد.»[4]
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان
[1] – همان، ج 8، ص 101؛ اسدالغابة، ج 5، ص 437.
[2] – همان.
[3] – الاصابة، ج 8، ص 103.
[4] – همان.