
«ابن اثیر» از مورخان برجسته اهل سنت می نویسد:
در سال 443 هـ ق جمعیت انبوهی از حنابله گرد آمدند و افعال شنیع و زشتی انجام دادند که مانند آن در دنیا رخ نداده است؛ از جمله آنکه ضریح «موسی بن جعفرعلیه السلام» و نوه ی او «محمد بن علی علیه السلام» را آتش زدند و دو قبر مطهر را کندند تا نبش قبرکنند و پیکر ایشان را به مقبره «احمد بن حنبل» انتقال دهند؛ اما علویون و هاشمیان مانع آنها شدند.
برچسب خوردهابن اثیر, ابن الرضا, ابن الرضا(ع), اجداد داعش, احمد بن حنبل, الغدیر, الغدیر علامه امینی, الکامل فی التاریخ, امام جوادالائمه, امام جوادالائمه علیه السلام, امام جوادالائمه(ع), امام کاظم, امام کاظم(ع), امام محمد تقی, امام محمد تقی علیه السلام, امام محمد تقی(ع), امام موسی بن جعفر, امام موسی بن جعفر علیه السلام, امام موسی بن جعفر(ع), امام موسی کاظم, امام موسی کاظم(ع), امیرالمؤمنین علیه السلام, پیامبر, پیامبر اسلام, پیامبر اسلام (ص), پیامبر اسلام صلی اللّه علیه وآله, پیامبر صلی اللّه علیه وآله, تاریخ, تاریخ اسلام, تاریخ شیعه, تخریب, تخریب کاظمین, ترجمه الغدیر, تشیّع, حضرت علی علیه السلام, داعش, شیعه, ضریح موسی بن جعفر, ضریح موسی بن جعفر(ع), عکس نوشته, علّامه امینی, علی, علی علیه السلام, غدیر, متن الغدیر, محمد بن علی, محمد بن علی(ع), موسی بن جعفر, موسی بن جعفر علیه السّلام, موسی بن جعفر(ع), نبش قبر