همه مراجع: در فرض ياد شده، براى بيرون رفتن از منزل ـ به مقدارى كه تأمين معاش و نيازهاى زندگى بر آن توقف دارد ـ اجازه شوهر لازم نيست.[1]

 

 

پی نوشت


[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 2416 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س 1625 ؛ تبريزى، صراطالنجاة، ج 5،  س 642 وحيد، توضيحالمسائل، م 2480 ؛ نورى، توضيحالمسائل، م 2412 و دفتر: خامنهاى.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *