همه مراجع (به جز بهجت، صافى و مكارم): اگر با حق زناشویى شوهر منافات داشته باشد، بنابر احتیاط واجب باید اجازه بگیرد. امّا اگر شوهر او را از روزه گرفتن باز دارد، باید اطاعت كند ؛ هر چند با حق زناشویى او منافات نداشته باشد.[1]
آیات عظام بهجت و مكارم: بنابر احتیاط واجب، باید از شوهر اجازه بگیرد ؛ هر چند با حق زناشویى شوهر منافات نداشته باشد.[2]
آیه اللّه صافى: اگر با حق شوهر منافات داشته باشد، باید از شوهر اجازه بگیرد و اگر منافات نداشته باشد، بنابر احتیاط واجب باید اجازه بگیرد. اگر شوهر او را از روزه گرفتن بازدارد، باید اطاعت كند ؛ هرچند با حق زناشویى او هم منافات نداشته باشد.[3]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – امام، سيستانى و نورى، تعليقات على العروة، اقسام الصوم، السابع ؛ تبريزى، منهاج الصالحين، ج 1، م 1067 ؛ وحيد، منهاج الصالحين، ج 2، م 1067 و دفتر: خامنهاى.
[2] – مكارم، تعليقات على العروة، اقسام الصوم، السابع و بهجت، وسيلهالنجاة، ج 1، م 1186.
[3] – صافى، هداية العباد، ج 1، م 1399.