همه مراجع: بر شما واجب است به آن گوش ندهید ؛ ولى نهى دیگران، مبتنى بر این است كه آنان هم آن را موسیقى حرام بدانند.[1]
تبصره. یكى از شرایط وجوب فریضه امر به معروف و نهى از منكر، آن است كه حرام بودن منكر، درباره انجام دهنده آن ثابت باشد و یا او بر گناه اصرار ورزد. فرض مسأله در جایى است كه موسیقى یاد شده، در نظر دیگران از نوع موسیقى حلال است ؛ در نتیجه نهى از منكر در اینجا ساقط مى شود.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س 929 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س 1140 ؛ امام، تحرير الوسيله، ج 1، القول فى شرايط وجوبهما، م 2 ؛ وحيد، منهاج الصالحين، ج 2، م 1271، الرابع ؛ تبريزى، منهاج الصالحين، ج 1، م 1271، الرابع ؛ سيستانى، منهاج الصالحين، ج 1، م 1271، الرابع ؛ صافى، جامع الاحكام، ج 2، س 1475 ؛ دفتر: بهجت، نورى، مكارم.
برچسب خوردهآلات موسیقی, آهنگ, آهنگ هاى صدا و سیما, ائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, اجناس, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تحریكى, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, جنس, حج, حكم نوازندگى, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, صدا و سیما, عالم, عطر, عطر روزه دار, فروش, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, کرم, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, موسیقى تحریكى, موسیقی, نماز, نوازندگی, نوازنده, همبستگی
