دینوری گوید:
امام حسین (ع) یاران خود را که 34 سواره و 40 پیاده بودند، آراست. زهیر بن قین را که بر میمنه و حبیب بن مظاهر را بر میسره گماشت. پرچم را به برادرش عباس سپرد، سپس خود ایستاد و آنان هم همراه او در مقبال خیمه‌‌ها ایستادند.
قال الدینوریّ:
و عبّى الحسين (ع) أيضا اصحابه، و كانوا اثنين و ثلاثين فارسا و اربعين راجلا، فجعل زهير بن القين على ميمنته، و حبيب بن مظهر على ميسرته، و دفع الرّاية إلى أخيه العبّاس بن علىّ، ثم وقف، و وقفوا معه امام البيوت…[1]
[1]– الأخبار الطوال: 256، مقتل الخوارزمی 2: 4 و فیه: «اثنان و ثمانون راجلاً».