دینوری نقل می‌کند:
چون عمر سعد نماز صبح را خواند، سربازانش را آماده ساخت. عمرو بن حجاج را بر جناح راست و شمر را بر جناح چپ فرماندهی داد؛ عزرة بن قیس را فرمانده سواره‌ها و شبث بن ربعی را فرمانده پیاده‌ها قرار داد. پرچم را هم به دست غلامش زید سپرد. به زید دستور داد که پرچم را جلو ببرد. آن را جلو برد و جنگ آغاز شد.
قال الدینوریّ:
قالوا: و لمّا صلّى عمر بن سعد الغداة نهد باصحابه، و على ميمنته عمرو بن الحجّاج، و على ميسرته شمر بن ذي الجوشن – و اسم شمر شرحبيل بن عمرو بن معاويه، من آل الوحيد، من بنى عامر بن صعصعة –و على الخيل عزرة بن قيس، و على الرّجالة شبث بن ربعيّ، و الرّاية بيد زيد مولى عمر بن سعد.
قالوا: و نادى عمر بن سعد مولاه زيداً ان قدّم الرّاية، فتقدم بها، و شبّت الحرب.[1]
[1]– الأخبار الطوال: 256، الارشاد: 233، انساب الاشراف 3: 187 و فیها جعل البیوت فی ظهورهم، مثیر الاحزان: 53 مع الاختلاف و التفصیل، مقتل الخوارزمی 2: 4، تسلیة المجالس و زینة المجالس 2: 275 و فیه «کان جنده اثنین و عشرین الفا».