وجود سلسله مراتب، لازمه نظام مندى و روش مندى آفرينش است. وجود وسايط فيض، هم خود وسايط را داراى كمال و فيض مى سازد و هم موجودات فروتر را در مسير رشد و كمال قرار مى دهد. شكل گيرى نظام آفرينش، به آن است كه آب از طريق ريشه ها، جذب ساقه درخت شود و به برگ ها برسد. در اين راستا نزول باران و هدايت آب ها و كار باغبان ها و… همگى معنا و مفهوم مى يابد و نشاط و فعاليت جهان را فرا مى گيرد و در غير اين صورت سستى و ركود و جدايى ميان موجودات حاكم مى شود.
خداوند حكيم، نظام جهان را بر بنيانى محكم و زيبا استوار كرده است. لازمه چنين نظامى سلسله مراتب است. اين سلسله از عالم لاهوت، به عالم جبروت و سپس به ملكوت و در فروترين مرتبه به عالم ملك يا ناسوت (عالم ماده) مى رسد. در همين رابطه جايگاه وجود فرشتگان در نظام آفرينش تعريف مى شود.
فرشتگان بزرگ الهى هر كدام وظيفه خاصى بر عهده دارند؛ چنان كه حضرت جبرئيل و فرشتگان در اختيار او، وظيفه ارسال وحى و الهامات رحمانى را به بندگان بر عهده دارند.[1]
حضرت ميكائيل و فرشتگان در اختيار او وظيفه روزى رسانى و تدبير باد و باران و… را عهده دار هستند[2] و حضرت عزرائيل و فرشتگان در اختيار او وظيفه قبض روح و مرگ موجودات را بر عهده دارند.[3]
حضرت اسرافيل و فرشتگان در اختيار او نيز وظيفه تحول جهان را عهده دار هستند.[4]
اينها همه نشان از نظام مندى جهان هستى دارد كه همگى به اذن و اراده الهى فعاليت دارند.
پرسش و پاسخ ها «راز آفرینش» / مؤلف:حمیدرضا شاکرین
دفتر نشر معارف
پی نوشت ها
[1] – ر.ك: بقره 2، آيه 97 .
[2] – ر.ك: نازعات 46، آيه 5).
[3] – ر.ك: سجده 32، آيه 11 .
[4] – ر.ك: زمر 38، آيه 68 .