متأسفانه غالب مدهاى جارى و آرايش ها، پيامدهاى منفى جسمانى در پى دارد كه بر اساس اطلاعات كارشناسان، به آن اشاره مى شود:
1 – لباس هاى الياف مصنوعى
امروزه مدسازان با ترفندهاى گوناگون توليد و استفاده از كتان و پنبه و منسوجات به دست آمده آن را از چرخه توليد خارج كرده اند.
لباس هايى كه از الياف مصنوعى تهيه شده اند، مانع تبادل و تهويه هوا مى شوند و اين محصولات كه غالبا از تركيبات پتروشيمى به وجود آمده اند، به دليل افزايش بار الكتريكى بدن و نقش حياتى پوست زيان آور بوده، به هيچ روى نمى توانند جاى پوشاك طبيعى را بگيرند.[1]
نمونه ديگر، لباس هاى توليدى مدسازان در جنس هاى چرمى، جير، پلاستيك و مشتقات آن است كه؛ تعريق، تنفس و دفع سموم از بدن را با مشكل رو به رو و انسان را بيمار مى كند.[2]
2 – لباس هاى تنگ و چسبان
انواع مدهاى ابداعى لباس در قرن بيستم به جز پاره اى انگشت شمار از آن هميشه تنگ و چسبان بوده است.
تنفس پوستى، يكى از مهم ترين عملكردهاى طبيعى بدن است، به هر ميزان لباس تنگ باشد رابطه پوست با هواى آزاد كم تر شده، شادابى و سلامتى پوست بيش تر در معرض خطر قرار خواهد گرفت.[3] در فعاليت هاى عضلانى بدن نيز، به جهت در تنگنا قرار گرفتن عضلات و ماهيچه ها، يك نوع محدوديت حركتى ايجاد مى شود. اين موضوع را به هنگام نشست و برخاست، راه رفتن، خم شدن و ساير حركات بدنى كسانى كه از لباس هاى تنگ استفاده مى نمايند، به وضوح مى توان ملاحظه نمود.[4]
3 – آسيب هاى لوازم آرايشى
در سال هاى اخير، گرايش به استفاده بى رويه از لوازم آرايشى به مرز بحران رسيده، نگرانى عميقى در سطح جامعه برانگيخته است. بيش تر اين مواد به دليل تقلبى و غيراستاندارد بودن، زمينه ساز شيوع انواع بيمارى هاى پوستى همچون پيرى زودرس پوست، حساسيت هاى پوستى، عفونت هاى پوستى و… مى باشد.[5]
يكى از مواد آرايشى كه امروزه مورد استفاده قرار مى گيرد، فر دهنده هاى مو است. اين مواد قادرند موهاى صاف را حالت دار و مجعد كنند. اين فرايند باعث آسيب رساندن به موها مى شود. از اين رو فاصله زمانى مصرف مواد فر كننده موى سر نبايد كم تر از 3ماه باشد. اگر محلول فر كننده به مدت طولانى روى مو بماند و بسيار قوى باشد يا روى موهاى آسيب ديده استفاده شود، باعث شكستگى و آسيب جبران ناپذير موها مى شود؛ حتى پوست سر نيز از آسيب اين گونه محلول ها در امان نيست.[6]
ريزش مو در اثر استفاده از رنگ هاى غيرمجاز تقريباً پديده اى رايج است و در برخى موارد گزارش شده كه فرد استفاده كننده به سبب مصرف اين مواد پياز موى سرش سوخته، سلامتى آن غيرقابل بازگشت شده است.[7]
4 – كفش هاى نوك باريك و پاشنه بلند
از آن جهت كه تمام وزن بدن بر پاهاى انسان وارد مى شود، كفش راحت نقش مهمى در سلامتى انسان دارد. استفاده از كفش هاى تنگ، نوك باريك و يا پاشنه بلند از نظر سلامت و بهداشت به هيچ عنوان مناسب نبوده و آسيب هاى متعددى را به همراه دارد كه كج شدن انگشتان پا، ايجاد عفونت به دليل فرورفتگى ناخن پا، عدم حفظ تعادل، كمر درد و…[8] پاره اى از اين آسيب ها و عوارض است.
5 – تاتو (خالكوبى)
خالكوبى (تاتو) كه تزريق جوهرهاى مخصوص به لايه هاى پوست است، در بخش هاى مختلف بدن ايجاد عوارض مى كند كه از آن جمله مى توان به بيمارى هاى خونى، بيمارى هاى پوستى، حساسيت هاى پوست و… اشاره كرد.[9]
6 – پيرسينگ
پيرسينگ (piercing)در لغت به معناى سوراخ كردن پوست و نصب اشياى تزئينى در اين سوراخ است. «حساسيت»، شايع ترين عارضه پيرسينگ است كه بيش تر در هنگام استفاده از فلزات بدلى به ويژه كروم و نيكل به وجود مى آيد.
7 – برنزه كردن پوست
استفاده از دستگاه سولاريوم براى برنزه كردن پوست، عوارضى را به دنبال دارد: بالا رفتن ضريب ابتلا به سرطان پوستى بر اثر مواجه شدن با شدت بالاى اشعه كه در دستگاه هاى سولاريوم به كار مى رود و هم چنين پيرى پوست، افزايش چين و چروك هاى پوست و شلى و افتادگى پوست از عوارض استفاده از سولاريوم است.
گذشته بر عوارض پوستى، استفاده از دستگاه سولاريوم زمينه ساز ابتلا به عوارض چشمى متعددى همچون آسيب قرنيه، شبكيه، ملتحمه يا آسيب توأم قرنيه و شبكيه است. اين در حالى است كه بيش تر مشتريان سولاريوم از عينك هاى ايمنى استفاده مى كنند اما باز هم گرفتار عوارض آن مى شوند.[10]
پی نوشت ها
[1] – مدگرايى در لباس آفت هويت و ديانت، غلامرضا گلى زواره، ديدار آشنا، شماره 75، صص18 – 20.
[2] – ر.ك: نگاهى به پديده مدگرايى، حسين بافكار، طوبى، شماره 21.
[3] – ر.ك: آيين بهزيستى در اسلام، ج4، صص 39 – 97.
[4] – همان.
[5] – وقتى صورت ها شبيه يك ماسك نقاشى مى شوند، بيتا مهدوى، روزنامه جام جم، 24/5/1385.
[6] – همان.
[7] – همان.
[8] – ر.ك: آيين بهزيستى در اسلام، ج4، ص 114-123، خبرگزارى جمهورى اسلامى ايرنا، 16/12/1389، كد خبر 3028541.
[9] – ر.ك: سايت تابناك www.tabnak.comكد خبر: 25773، 30/10/88.
[10] – روزنامه جام جم، شماره 2876، 31/3/89، صفحه 16 سلامت.