احمد بن یوسف قربانی دمشقی (1019 هـ. ق)
او فصلی در مورد امام رضا (ع) گشوده و میگوید:
الفصل السابع في ذکر شبه شجاعة جدّه علي المرتضی، الإمام علي بن موسی الرضا (ع) و کانت مناقبه علیّة و صفاته سنیّة … و کراماته کثیرة و مناقبه شهیرة… و کان (رض) قلیل النوم، کثیر الصوم و کان جلوسه في الصیف علی حصیر و في الشتاء علی جلد شاة…[1]؛
فصل هشتم در یاد کرد شباهت شجاعتش به شجاعت جدش، علی مرتضی، مناقبش والا و صفاتش بلند مرتبه و کراماتش بسیار و مناقبش شهرهی آفاق است. وی بسیار کم خواب میخوابید و بسیار روزه میگرفت و در تابستان روی حصیر و در زمستان روی پوستین مینشست.
آنگاه به نقل فضایل و کرامات امام (ع)، به ویژه حدیث سلسلة الذهب میپردازد.
عبد الرؤوف مَنْاوی شافعی (1031 هـ. ق)
علي ارضا بن موسی الکاظم بن جعفر الصادق، کان عظیم القدر، مشهور الذِکْر … و له کرامات کثیرة…[2]؛
آن حضرت، شخصیتی والا و بلند مرتبه و نامش شهرهی آفاق و دارای کرامتی بسیار است.
بعد کرامات آن حضرت را نقل میکند.
ابن عماد دمشقی حنبلی (1089 هـ. ق)
علي بن موسی الرضا الإمام أبو الحسن الحسیني بطوس و له خمسون سنة و له مشهدٌ کبیرٌ بطوس یُزار. روی عن أبیه موسی الکاظم عن جدّه جعفر بن محمّد الصادق و هو أحد الأئمة الإثنا عشر في إعتقاد الإمامیة[3]؛
علی بن موسی الرضا امام ابو الحسن حسینی، نام داشت که در طوس مدفون است و بارگاهش بسیار وسیع و محل زیارت زایران است. وی از پدر و جدّش روایت میکند و به اعتقاد شیعه، یکی از دوازده پیشوای آنان شمرده میشود.
منبع: کتاب امام رضا علیه السلام به روایت اهل سنت – محمدمحسن طبسی
[1]– أخبار الدول و آثار الأول، ص 114 – 115.
[2]– الکواکب الدُریّة فی تراجم السادة الصوفیة، ج 1، ص 265 – 466، شمارهی 265.
[3]– شذرات الذهب فی أخبار من ذهب، ج 3، ص 14.
