گفتا به ناله کای تن مجروح چاک چاک!آیا تویی حسین؟ «فَیا لَتَنی فِداک»! آیا تویی برادر زینب؟ که این چنینبا پیکرر برهنه، بَرم خفته ای به ...

گفت: ای به خون تپیده! مکرّم برادرم!  کافتاده ای به روی زمین، در برابرم  آیا تو آن حسین منی؟ کز شرف نمود  بر دوش خود ...

گذار ساعتی ای شمر بد مَنِش! به منش کز آب دیده کنم چاره، زخم های تنش بده اجازه برم سویِ سایه، پیکر او که آفتاب ...

اندر جهان عیان شده غوغای رستخیزای قامت تو شور قیامت به پای خیز! زینب برت بضاعت مزجات جان به کفآورده با ترانه ی “یا ایها العزیز!” هر ...

عزم رحیل چون به سر کوفیان فتاداز نو نفیر و غلغله در آسمان فتاد از کینه خصم؛عترت پاک رسول رابرد آن چنان که ره به صف ...

 آن جسم پاره پاره چو در خون تپان فتادلشگر به خیمه گاه وی از هر کران فتاد از سوز آه و ناله ی اطفال خشک لبآتش ...

چون راهشان به معرکه ی کربلا فتادگردون به فکر وقعه ی روز جزا فتاد اجزای چرخ منتظم از یکدگر گسیختاعضای خاک متصل از هم جدا فتاد تابان ...

مرهم به زخم دل به جز از سوز آه نیستروزی چو روزگار من از غم سیاه نیست خواهم که سیر بینمت ، آن گه سفر رومباید ...

ای پاره پاره پیکر قرآن! سرت کجاست؟آه! ای سر بریده! بگو پیکرت کجاست؟ فریاد «وا عطش عطشا» رفته تا کجاسقای کودکان تو، آب آورت کجاست؟ ای ماه ...

حسین بود و تو بودی ، تو خواهری کردیحسین فاطمه را گرم، یاوری کردی غریب تا که نمانَد حسین بی عباسبه جای خواهری آن جا، برادری ...

روزی تمام همت خود را گذاشتیدر خیمه های آتش و خون، پا گذاشتی در کوچه های حادثه، همراه کاروانپا جای پای حضرت زهرا گذاشتی با ناله های ...

شام، روشن از جمال زینب کبراستی  سر به زیر افکن که ناموس خدا، این جاستی  کن تماشا آسمانِ تابناک شام را  کآفتاب برج عصمت از ...

ز درد دل بگویم، یا غم دلدار یا، هر دو؟ ز جور خصم نالم، یا فراق یار، یار هر دو؟  به خون دل نمی‏دانم ز ...

داد آسمان به باد ستم خانمان من  تا از کدام بادیه پرسی نشان من دور از تو، از تطاول گلچین روزگارشد آشیان زاغ و زغن، گلستان ...