تا چمن از فرّ فروردین به خود زیور گرفت عالم فرتوت دور زندگی از سر گرفت در چمن مشّاطه ی نوروز با سعی نسیمشاهد گل را نقاب ...

موکب باد صبا بگذشت از طرف چمنتا چمن را پرنیان سبز پوشاند به تن سبزه اندر سبزه بینی، ارغوان در ارغوانلاله اندر لاله بینی یاسمن در ...

ای دل بیا که روی به سوی خدا کنیمتوفیق بندگی طلب از کبریا کنیمکبر و ریا ترا کند از کبریا جداپرهیز از دو روئی و ...

باز بافر فریدون فرودین آید به باغلشگر اردی فرو بگرفت یکسر دشت و راغخیز ای ترک ختایی خطا برکن ایاغتا مگر از نشئه می تر ...

باغ زهرا به گل روی حسن چون آراستنغمه ی شوق ز افواج ملائک برخاستسبزپوشان چمن تا گل رویش دیدندسرخ گشتند ز خجلت که نه زیبا ...

رمضان آمد و دارم خبری بهتر از اینمژده‌ای دیگر و لطف دگری بهتر از اینگر چه باشد سپر آتش دوزخ، صومشلیک با این همه دارد ...

ای نور قدیم کردگاریای تازه تر از گل بهاریگل با همه حسن پیش رویتخاری بود، از جمال، عاریزان دیده ی مست ، نرگس آموختخود شیوه ...

ای فروغ چهره‌ات، بر ماه گردون،‌بسته راهگل، ندارد نزد گلزار رخت، قدر گیاهموسم شور و نشاط آید، بیارا بزم نوروقت سور و انبساط آمد، مکن ...

بشکفت گل، به گلشن طاها چمن،‌چمنتا جلوه کرد مظهر حُسن ازل، حسناز نفخه نسیم عنایت،‌به گلستانشد غنچه را ز شوق، به تن پاره پیرهنآمد به ...