در پاسخ به سوال شما باید گفت: در منابع روایی شیعه، روایاتی داریم که تصریح دارند بر اینکه امور غسل، کفن و دفن امام† را تنها امام† متکفّل می‎شود.[۱] **بر این اساس، امام سجّاد مأمور دفن پدر بزرگوار خود بوده است.
علامه مجلسی پس از نقل گزارشی از شیخ مفید ـ که در پاورقی آورده شده است[۲] ـ، می‎نویسد:
در واقع، امام را به غیر از امام دفن نمی‎کند. حضرت امام زین‌العابدین† به اعجاز امامت آمد و جسد مطهّر آن حضرت و بلکه سایر شهدا را دفن کرد.[۳] چنانکه در جریان شهادت امام رضا† که در طوس به شهادت رسید، امام جواد† به قدرت الهی از مدینه به طوس آمد و امور غسل و کفن امام را خود عهده‌دار شد.[۴]
البته درباره دفن سایر شهدا توسط امام سجّاد، سندی وجود ندارد. و تنها دفن بدن امام حسین† توسط امام سجّاد†، صورت پذیرفته است.

منبع:پرسمان

[۱]. علی بن‌حسین مسعودی، اثبات الوصیه، ص ۲۰۷ ـ ۲۰۸؛ شیخ طوسی، اختیار معرفه الرجال، ج۲، ص ۴۶۴ ـ ۴۶۳، ح ۸۸۳؛ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ج۱، ص ۲۷۶؛ طبری، دلائل الامامه، ص ۱۶۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۲۷، ص ۲۸۸ ـ ۲۹۱.
**. مرحوم صدوق در توجیه و تفسیر روایات مربوط به غسل امام توسط امام بعدی می‌نویسد: توسط ائمه† نهی شده است که امام را جز امام غسل دهد، امّا اگر کسی این کار را کرد، امامت امام بعدی باطل نمی‌شود و هرگز ائمه نفرموده‌اند که حتماً هر کس امام قبلی را غسل داد، او امام است. (عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۹۷). برای آگاهی بیشتر در مسأله لزوم غسل و دفن امام به وسیله امام بعدی، و سیر تاریخی این مسأله در میان متکلّمان و محدّثان بزرگ شیعه، رجوع شود به: دمع‌السجوم ترجمه نفس المهموم، مرحوم آیت‌الله میرزا ابوالحسن شعرانی، ص۳۴۷ ـ ۳۴۵.
[۲] . شیخ مفید می‌نویسد: همگی آنان [شهدا] در پایین پای امام حسین† دفن هستند. برای آنان گودالی کنده شد و همه را در آن دفن کرده وبر آنان خاک ریختند، جز عباس بن‌علی† که او را در قتلگاهش بر روی بلندی بر سر راه غاضِریّه دفن کردند و قبر او آشکار است. برای قبرهای برادران و خاندانش که نامشان را بردیم، هیچ نشانه‎ای نیست… گفته می‎شود که مدفن علی بن‌الحسین نزدیک‎تر به مدفن [امام] حسین† است. امّا یاران حسین† که با وی کشته شدند، در اطراف آن حضرت دفن شدند و قبرهای آنان به تحقیق و تفصیل معلوم نیست، جز آن که تردیدی نیست که حائر،* آنان را در بردارد.[۲] (الارشاد، ج۲، ص ۱۲۶٫؛ طبرسی نیز به پیروی از شیخ مفید، این مطلب را آورده است. (إعلام الوری بأعلام الهدی، ص۲۵۰؛ همو، تاج الموالید، ص۳۲ ـ ۳۳).
[۳]. جلاء العیون، ص۳۸۰.
[۴].علی بن‌عیسی‌ اربلی، کشف الغمه فی معرفه الائمه، ج۳، ص۱۶۸.