برای درمان زود باوری بچّه ها باید به چند نکته توجّه  کرد:

الف. قرار گرفتن در کنار هم سالان

اگر ارتباط بچّه ای با هم سالانش کم باشد، دچار زودباوری و ساده لوحی می‌شود؛ زیرا اینگونه کودکان دائماً با مادر ارتباط دارند و هیچ وقت در معرض دروغ گویی قرار نگرفته اند.

توصیه‌ی من این است که بچّه را در کنار هم‌سالان قرار بدهند و بگذارند که با هم بازی کنند؛ زیرا بازی کردن با گروه هم‌سال می‌تواند این آسیب را کاهش دهد.

ب. داستان گویی

پدر و مادر می توانند در قالب داستان به فرزندشان بفهمانند که گاهی اوقات انسان ها دروغ می‌گویند؛ البتّه باید توجّه داشته که خیلی روی این‌ موضوع تأکید نکنند؛ زیرا الگوهای داستانی که به بچّه‌ها ارائه می‌شود، باید الگوهای مثبت باشد. آنها می‌توانند در حاشیه‌ی قصّه‌ها، این‌ مسئله را به او تفهیم کند که همه‌ی آدم‌ها راست نمی‌گویند.

ج. نتیجه گیری از اتّفاقات گذشته

والدین می توانند از اتّفاقاتی که برای فرزندشان رخ داده است، نتیجه گیری کنند و آنها را به او تذکّر دهند؛ به عنوان مثال اگر دوست فرزندشان مداد او را قرض گرفته و سالم به او تحویل نداده است، مادر در اینجا می تواند از این ماجرا نتیجه‌گیری کند و به او بگوید که همیشه نمی‌شود به حرف آدم‌ها اعتماد کرد.

د. بازی

برای این‌که قدرت درک بچّه‌ها از محیط افزایش پیدا کند و تحلیل‌گر شوند، باید آنها را در معرض بازی هایی قرار داد که جنبه‌ی تخیّلی دارند؛ مانند خاله‌بازی. به این صورت که مادر در یک نقش قرار بگیرد و به  کودک خود بگوید: ممکن است من در این نقش تو را فریب بدهم؛ لذا تو مراقب باش.