خطاب به غوّاصان خط شکن در عملیّات والفجر هشت گفت:
باید از همین الان کمربندها را محکم ببندید، بند پوتینهایتان را محکم کنید، فشنگ اسلحههایتان آماده باشد. تجهیزات را به بدنهایتان محکم ببندید، خیلی قبراق آمادهی عملیات باشید…. برادران جنگ بدون تلفات، زخمی و شهید اصلاً معنا ندارد. در قاموس جنگ سختی، خستگی و تشنگی یک واقعیت و جزء لاینفک جنگ است.
برادران بدانید هر چه هست از جانب خداست. به انسانهای مؤمن اگر مصیبتی میرسد آن را از جانب خدا میدانند. انالله و انا الیه راجعون. دیگر هیچ گونه ناراحتی و جزع و فزعی ندارد، بلکه باید دنبال این باشیم که تکلیفمان را انجام دهیم. برادرانی که در جمع ما هستند و قبلاً زخمی شدهاند، میدانند برای مؤمنین زخم برداشتن در جنگ هیچ احساس درد و ناراحتی ندارد، چون این مصیبت از جانب خداست. خود من برای شما بگویم که وقتی زخمی شدم خدا شاهد است تا بعد از اینکه از بیمارستان مرخص شدم هیچ احساس درد نمیکردم، این بسته به دین و ایمان خود شما دارد.
استغفرالله، البته من این حرف را قربه الی الله زدم وگرنه قصد گفتنش را نداشتم. افراد امام حسین (علیه السلام) موقعی که زخم شمشیر به آنها وارد گردید، «الم مس الحدید» سختی و زخم آهن را اصلاً احساس نمیکردند، اینها چیزی نیست جز از جانب خدا، پس «اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله و انا الیه راجعون»، گروهان شما هم خط شکن است و هم غوّاص. این خط باید با حول و قوّهی خداوند گرفته شود و اگر مشکلی پیش آمد، حتی شما آقای قربانی (خطاب به فرمانده گردان) باید لباس غوّاصی بپوشید و کارتان را با غوّاصی ادامه دهید. این خط باید بشکند، اینجا مرز بین اسلام و کفر است. ما همه میرویم آن طرف آب، خودم هم میروم آن طرف، اگرچه قاعدهی لطف خدا اینطور نیست. اما ما نباشیم ببینیم به حال جنگ و انقلاب و امام و خدای نکرده چه میآید. نصر وعدهی حتمی خداست، خیلی محکم دندانها را روی هم بفشارید:
«اشداء علی الکفار رحماء بینهم.» بین خودتان مهربان باشید. سمت چپ ما بچّههای ترک و سمت راست بچّههای مشهد هستند. باید بین ما الفت باشد، مهربانی و علاقه باشد. دست به دست هم میدهیم تا انشاءالله دشمن خدا و انسانیّت و اسلام را سرنگون کنیم. همهی ما رزمندگان اسلام هستیم، برای خدا میجنگیم و تو و من، لشکر امام حسین (علیه السلام) و اینها در کارتان نباشد. احساس برتری یا افزون طلبی را کنار بگذاریم، چون همهی ما رزمندهی الهی هستیم.[۱]
رسم خوبان ۲۴ – توکّل و اعتماد به خدا، ص ۶۲ تا ۶۴٫/ شور عاشقی، صص ۴۶ – ۴۵٫
[۱].
پاسخ دهید