این فرزند دو ویژگی دارد؛ اوّل این‌که با هوش است و دوّم این‌که تخیلات قویی دارد و این حرف‌هایی که می‌زند زاییده‌ی هوش و تخیّلات او است و ما نباید نگران باشیم؛ بلکه باید زمینه و بستری را فراهم کنیم که این هوش و تخیلات در جهت مثبتی شکل بگیرد.

بهترین کار این است که ما برای فرزند خود زمینه و بستری را فراهم کنیم که تخیّل کند؛ به عنوان مثال می‌توانیم یک شب بهاری یا تابستانی با کودک خود به پشت بام برویم و ستاره‌ها را به او نشان دهیم و بگوییم که در آن‌ها چه می‌بیند؟! حتّی می‌توانیم تخیّلات فرزندمان را طوری جهت دهی کنیم که منجر به خلاقیّت او شود؛ مثلاً دور ریزهای های خشک را در جایی جمع کنیم و به او بگوییم که با این ها چه چیزی می‌توانی درست کنی؟!