شمارى از روایات پیامبر و امامان معصوم‏علیهم السلام، راه معرفت خدا را منحصر در آن دانسته‏اند که خدا، خودش را به بشر معرّفى کند. نویسنده، در این گفتار، ابتدا چهارده حدیث در این موضوع نقل مى‏کند و به توضیح آنها مى‏پردازد. پس از آن، نُه نتیجه در بحث توحید، از آن احادیث مى‏گیرد. آنگاه، به یک حدیث مهمّ در این باب – همراه با ترجمه و توضیح آن و کلام علامه طباطبایى – اشاره مى‏کند. در پایان، چهار حدیث را که ظاهراً با موضوع اصلى مقاله تعارض دارند، بررسى مى‏کند و نتیجه مى‏گیرد که هیچ‏کدام از آنها با مدّعاى اصلى نویسنده – یعنى انحصار معرفت خدا به معرّفى خودش به بشر – تعارض ندارد.