سؤال: پسر هشت ساله ای دارم که چند روز است به مدرسه نمی‌رود و بهانه‌ می‌آورد؛ مثلاً می گوید: من اگر بخواهم در مدرسه به توالت بروم، معاون گفته که بعضی از بچّه‌ها در را از پشت قفل می‌کنند؛ اگر بروم و کسی در را قفل کند، چه کار کنم! یا می‌گوید: یک روز معلّم من را تنبیه کرد. این بهانه ها درحالی است او از نظر درسی هیچ مشکلی ندارد. لطفاً من را راهنمایی کنید.

جواب:

وجود مبارک آقا امیر المؤمنین علیه السّلام در تعبیری زیبا فرمودند: “میوه‌ی ترس، امنیت است“؛ یعنی انسان به این دلیل می‌ترسد که امنیت خود را حفظ کند و این که بچّه‌ها می‌ترسند، به این دلیل است که در جایی امنیت آن‌ها به مخاطره افتاده است.

امّا چگونه باید با این حالت ترس برخورد کرد:

الف. صحبت با مسئولین مدرسه

پدر و مادر در این موضوع حتماً باید با مسئولین مدرسه صحبت کنند و از معاون یا مدیر مدرسه بخواهند که به فرزندشان اطمینان بدهد و او را از نگرانی نسبت به این موضوع در بیاورد؛ مثلاً به او بگوید که اگر کسی در را پشت سر تو قفل کرد، ما متوجّه می‌شویم و آن را باز می کنیم!

ب. برقرای ارتباط با معلّم

برخی از کودکان در محیط مدرسه پر توقع هستند، یعنی اصلاً انتظار ندارند که معلّم از آنها ایراد بگیرد. لذا وقتی که معلّم برای کار اشتباهی که انجام داده، او را مؤاخذه می‌کند، باعث می‌شود که بچّه از رفتار معلّم ترس داشته باشد؛ چراکه گویی این مؤاخذه شدن برای او غیر قابل پیش‌بینی بود.

برای حلّ این مشکل، والدین باید با معلّم او هم صحبت کنند و از او بخواهند که به نحوی از فرزندشان دل جویی کند. این ارتباط‌گیری با معلّم می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کنند.

ج. ابراز همدردی با کودک

گاهی اوقات والدین می‌توانند در این زمینه با فرزندشان ابراز هم‌دردی کنند؛ به این صورت که  فرزندشان را در آغوش بگیرند و جای  تنبیه او را نوازش کنند. این کار باعث می‌شود که وقتی بچّه توسط معلّم تنبیه ‌شود، خود را بی پناه و تنها نمی‌بیند.