«سیّد»  اگرچه نوجوانی بیش نبود، اما از همان نوجوانی هیچ علاقه‌ای به دنیا نداشت و وابستگی به آن را سرچشه‌ی تمامی لغزش‌های آدمی می‌دید. یکی از بچه‌های گردان عمار تعریف می‌کند:

«چند روز قبل از شهادتش به او گفتم:«سید» بیا و یک یادگاری در دفترچه‌ام بنویس. اول قبول نمی‌کرد، ولی با اصرار من، دفترچه را گرفت و گوشه‌ای نشست و چند لحظه بعد به طرفم آمد و دفترچه را به من داد، آن را باز کردم، نوشته بود:

«بسم الله الرحمن الرحیم، دوست داشتن دنیا، سر منشأ تمام خطاهاست» و زیر آن به یادگاری اسمش را نوشته بود: «سید محسن زرنگ‌زاده» ۲۰/۱۱/۶۵٫

رسم خوبان ۱۸ – چون مسافر زیستن، ص ۷۶٫/ سوره‌های ایثار، صص ۴۳ – ۴۲٫