در یک جمله باید گفت که دعوای بچّه‌ها در محیط خانه نشأت گرفته از بیکاری ‌آن‌ها است؛ مثلاً ممکن است وقتی یک نفر دارد تکلیف می‌نویسد، دیگری که بیکار است مداد یا پاک‌کن را از جلوی او بر‌دارد و همین کار، منجر به اختلاف و دعوا ‌شود.

البته بخشی از این دعواها طبیعی است. در واقع این بچّه ها تقریباً سنخیتی با هم ندارند و نمی‌توانند هم‌بازی‌های خوبی برای یکدیگر باشند. زیرا یکی از شرایط هم‌بازی این است که از لحاظ سنّی به هم نزدیک‌ باشند.

راه‌کارها:

الف. برنامه ریزی

پدر و مادر باید برای فرزندان خود به صورت جداگانه برنامه ریزی داشته باشند؛ به عنوان مثال آن‌ها می‌توانند یک جدول با سه ستون مجزّا رسم کنند و برای هر یک از فرزندان، متناسب با نیازها، سن و علائق آن‌ها یک سری برنامه‌ها را یادداشت کنند.

ب. پرهیز از قضاوت

 والدین نباید در اختلافات بچّه‌ها نقش قاضی را ایفا کنند؛ بلکه آن‌ها باید نقش میانجی‌گر را داشته باشند و اختلافات را حلّ و فصل کنند. این‌که مقصّر را پیدا کنیم و او را تنبیه یا سرزنش کنیم، ممکن است تنش‌ها را بیشتر کند.

گاهی اوقات اگر مقصّر جدّی در این قضیه وجود دارد، باید به او تذکّربدهیم؛ البته در خفا، نه در حضور فرزندان. مثلاً او را به اتاقی ببریم و یا چند ساعت بعد به او بگوییم: پسرم در این کار تو مقصّر بودی و باید مراقب باشی دیگر این اتّفاق نیفتد.

ج. ایجاد کارهای مشترک

گاهی اوقات برای این‌که تعاملات بین بچّه‌ها در سنین مختلف بیشتر شود، می‌توانیم یک سری از کارهای مشترک را برای آن‌ها تعریف کنیم.

به عنوان مثال می‌توانیم یک سری از بازی‌ها را طرّاحی کنیم که گروهی باشند و بچّه‌ها بتوانند چند نفری با یکدیگر بازی کنند و تعامل داشته باشند. بازی‌هایی مثل هفت سنگ، زو، گانیه و غیره، از جمله این بازی‌ها است که تعامل بین فرزندان را افزایش می‌دهد.

یکی دیگر از کارهای مشترک این است که مسئولیت ها و فعّالیّت‌هایی را در محیط خانه به صورت مشترک به فرزندان بسپاریم؛ به عنوان مثال، در پهن کردن و جمع کردن سفره از آن‌ها کمک بگیریم و به هر کدام از بچّه‌ها، متناسب با سن و توانایی آن‌ها کاری را بسپاریم. وقتی کودکان کارها را به صورت مشارکتی انجام می‌دهند، محبّت بین آن‌ها و وابستگی آن‌ها به یکدیگر بیشتر می‌شود.

د. هم بازی مناسب

پدر و مادر باید برای فرزندان خود، هم‌بازی هم سن و هم جنس پیدا کنند؛ وقتی فرزندان با  دوستان خود ارتباط داشته باشند، کمتر دچار اختلاف می‌شوند.

ه. پرهیز از شکایت مادر نزد پدر

مادر هیچگاه نباید به خاطر اختلافات بچّه ها نزد پدر شکایت کند و وقتی پدر به خانه می‌آید نباید در حضور فرزندان درگیری‌های بین آن‌ها را برای او تعریف کند؛ زیرا ممکن است این کار منجر به پنهان‌کاری بچّه‌ها شود.

از طرف دیگر ممکن است زمینه‌ای را فراهم کند که فرزندان با یکدیگر نقشه بکشند و زیرکانه از زیر حرف مادر فرار کنند؛ مثلاً دروغی بگویند و بخواهند موضوع را غیر واقع جلوه بدهند؛ لذا این رفتار از جانب مادر درست نیست.