در فرهنگ محاوره، کلمه مردم اختصاص به مردان ندارد، گاه مىگویند مردان، گاه مىگویند زنان، گاه مىگویند مردم. مردم یعنى همه افراد جامعه، اعم از زن و مرد. اگر گفتند مردان، این در مقابل زنان است و اگر گفتند زنان، این در مقابل مردان است.

در فرهنگ محاوره در غرب و شرق عالم مىگویند مردم این چنیناند، مردم انقلاب کردند، مبارزه کردند. وقتى مىگویند مردم، اختصاصى به مردان ندارد. قرآن کریم هم سه گونه سخن مىگوید، گاهى که خطاب به عموم جامعه است به مذکر اشاره دارد مثل «اَلَّذینَ» و «اَلْمُؤمِنُون» گاهى که تعبیر به «رجال» دارد، وظیفه اختصاصى مردان را ذکر مىکند، گاهى هم تعبیر به «نساء» دارد که وظیفه اختصاصى زنها را بیان مىکند.

فرهنگ محاوره، فرهنگ مردم است نه مردان و قرآن کریم هم بر اساس همین فرهنگ محاوره سخن مىگوید. گاهى ذات اقدس اله مىفرماید: مریم (علیهاالسلام) نمونه مردم خوب است، یا آسیه نمونه مردم خوب است: «وَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً لِلَّذِینَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ»[۱] در مورد زن نوح و لوط هم فرمود اینها نمونه مردم بد هستند: «ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً لِلَّذِینَ کَفَرُوا امْرَأَتَ نُوحٍ وَ امْرَأَتَ لُوطٍ».[۲]

ائمه (علیهمالسلام)نمونه مردم خوبند و همه افراد جامعه، چه زن و چه مرد باید به آنها اقتدا کنند. فاطمه زهرا (علیهاالسلام) هم این چنین است، نمونه مردم خوب است، نه نمونه زنان خوب. ذات اقدس اله در آیهاى که تلاوت شد نفرمود نمونه زنان خوب زن فرعون است، نفرمود نمونه زنان خوب مریم است بلکه فرمود: مریم و آسیه نمونه مردم خوب هستند.

پس انسان خوب، نمونه انسانهاى دیگر است چه مرد باشد چه زن. خداوند متعال در سوره مبارکه نحل مىفرماید: «مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى وَ هُوَ مُؤمِنٌ فَلَنُحْیِیَنَّهُ حَیاهً طَیِّبَهً»[۳] اگر کسى داراى جان و عقیده سالم بود و کارهاى صالح انجام داد، زن باشد یا مرد، ما به او حیات طیبه مىدهیم.

در اواخر سوره آل عمران (که مستحب است انسان موقعى که براى نماز شب برمىخیزد این جملات را قرائت کند) آمده است: «فَاسْتَجابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ أَنِّی لا أُضِیعُ عَمَلَ عامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثى بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ»[۴] اگر کسى مؤمن باشد و عمل خیر انجام دهد چه زن و چه مرد، اجر او را ضایع نمىکنیم. در سوره مبارکه احزاب هم مفصلاً مردان و زنان را کنار هم ذکر مىکند: «إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِماتِ وَ الْمُؤمِنِینَ وَ الْمُؤمِناتِ وَ  الْقانِتِینَ وَ الْقانِتاتِ…»[۵] بنابراین هرگز خطابهاى قرآنى به مردان نیست، خطاب به مردم است.

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی


[۱] – سوره تحریم۶۶: آیه ۱۱٫

[۲] – سوره تحریم ۶۶: آیه ۱۰٫

[۳] – سوره نحل ۱۶: آیه ۹۷٫

[۴] – سوره آل عمران ۳: آیه ۵٫

[۵] – سوره احزاب ۳۳: آیه ۳۵٫