خداوند متعال مى فرماید:
«وَ لَوْ أَنَّ قُرْءَانًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الاْءَرْضُ أَوْ کُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى» سوره ى رعد، آیه ى ۳۱٫
و اگر قرآنى بود که کوه ها با آن به گردش مى آمد، یا زمین پیموده مى شد (=طىّ الارض)، یا مردگان به سخن مى آمدند.
آیا جواب «لَوْ» غیر از این است که « لَکانَ هذَا الْقُرْآنَ. »؛ (قطعا خود همین قرآن بود.) و جمله ى «بَل لِّلَّهِ الاْءَمْرُ جَمِیعًا»ا فیهِ. »از کوزه همان تراود که در او است.
اگر قرآن را به صورت واقعى اش ببینیم، آن گاه معلوم مى شود کهسوره ى رعد، آیه ى ۳۱٫ (سر رشته ى همه ى کارها به دست خداست.) نیز اشاره به این است که اعجاز قرآن اختصاص به خوارق عادات مذکور ندارد؛ بلکه «تِبْیَـنًا لِّکُلِّ شَىْ ءٍ». سوره ى نحل، آیه ى ۸۹؛ (بیانگر هر چیز.) است. اما به چه دلیل این خرق عادات به قرآن منسوب است؟ به دلیل خود قرآن که از قبیل خرق عادت است؛ زیرا:« کُلُّ إِناءٍ یَنْضَحُ بِم دست از ترنج مى شناسیم یا نه! آیا ما به قرآن و عترت ملتزم هستیم؟! آیا عامه به قرآن، و ما به عترت ملتزم هستیم؟!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید