بهترین سن برای جداخوابی فرزند
اصل بر این است که بستر بچّه ها را قبل از دو سالگی جدا کنیم و بهترین زمان بین یک تا دو سالگی فرزندان است. اگر پدر و مادر فرزند چهارده یا پانزده ماه دارند، می توانند از همین امشب فرزند خود را جدا بخوابانند؛ ولی بعد از دو سالگی بچّه ها به دلیل رشد ذهنی و توجّه آنها به محیط اطراف، ترس در آنها بیشر نمایان می شود و برای جدا خوابیدن با مشکل مواجه می شوند
سه اتّفاق مهم در دو سالگی فرزندان
سنّ دو سال یکی از سنّین حسّاس بچّه هاست که سه اتّفاق مهم در زندگی بچّه ها می افتد:
- ۱. چند ماه قبل از دو سالگی مسئله جدا خوابی بچّه ها اتّفاق می افتد.
- ۲. در سنّ دو سال که به آن حولین و کاملین می گویند، بچّه ها از شیر گرفته می شوند.
- ۳. یکی دیگر از آموزه هایی که به نوعی با آموزه های دینی، احکام و فقه ما هم در ارتباط است بحث از پوشک گرفتن بچّه ها است؛ چرا که این امر با نجاست و پاکی همراه است.
شایع ترین ترس
برخی از والدین فرزندان خود را بعد از دو سالگی جدا می خوابانند؛ آنها باید بدانند که بچّه های بالای دو سال برای جدا خوابی یک سری مقاومت هایی انجام می دهند که یکی از دلایل آن ترس است.
معمولاً در وجود بچّه ها از دو سالگی چند نوع ترس ایجاد می شود. یکی از ترس های مرسوم بچّه ها بعد از دوسالگی، ترس از تاریکی و تنهایی است. بچّه ها وقتی تنها می شوند یا در فضای تاریکی قرار می گیرند، می ترسند. در جدا خوابی این دو ویژگی با هم همراه است. خیلی وقّت ها بچّه ها باید تنها بخوابند؛ یعنی بستر آنها باید در محیطی که تاریک است، انداخته شود.
ترس به صورت طبیعی در بچّه ها وجود دارد. وجود مبارک امیرالمومنین علی علیه السلام فرمودند: “میوه ترس حفظ امنیت است“؛ لذا افراد می ترسند تا امنیّتشان را حفظ کنند و چون بچّه ها وابستگی بیشتری به والدین دارند، به صورت طبیعی ترس در آنها برای جدا خوابی اتّفاق می افتد.
راه هایی برای جدا خوابیدن فرزند
برای جدا خوابی چند شیوه توصیه می شود؛ البته پدر و مادر ها باید به این نکته توجّه داشته باشند که بعد از دو سالگی ممکن است یک ماه، دو ماه و گاهی هم سه ماه درگیر مسئله ی جدا خوابی فرزندانشان باشند. دراینجا ممکن است بچّه ها مقاومت کنند، ولی ما نباید در برابر مقاومت بچّه ها تسلیم شویم و باید با همان روش منطقی کار را پیش ببریم.
الف. استفاده از روش قصّه گویی
اوّلین روش، بحث قصّه گویی است. قصّه گویی یکی از روش های مناسب برای تربیت کردن بچّه هاست؛ چراکه با این روش می توانیم بچّه ها را به خصوصیّت های خوب نزدیک و از خصوصیّت های بد دور کنیم.
پدر و مادر با یک قصّه ی مناسب، می توانند مسائل را به فرزندشان آموزش دهند؛ البته نباید این طور باشد که بچّه را بنشانیم و بگوییم: یک آقا پسری بود، شب که می خواست بخوابد، رفت و در اتاق خودش خوابید! بلکه اوّل باید شخصیّت قصّه را طوری معرّفی کنیم که فرزندمان با آن ارتباط برقرار کند؛ مثلاً یک روز صبح را برای او ترسیم کنیم که شخصیّت اصلی داستان از خواب بلند می شود و در آخر قصّه بعد از یک روز به اتاق خود می رود و می خوابد. این نوع پرورش شخصیّت برای بچّه خیلی مهم است؛ چون فرزند ما باید با شخصیّت قصّه ارتباط گیری کند
ارتباط با شخصیّت داستان و الگو گیری از او
وقتی این ارتباط بر قرار شد، بچّه خودش را به جای شخصیّت قصّه می گذارد و از او الگو می گیرد. حتماً تا به حال دیده اید که وقتی بچّه ها فیلم جنگی می بینند، بعد از فیلم، دنبال تفنگ یا شمشیر خود می گردند و خود را شبیه آن جنگجوی فیلم می کنند؛ البته به شرط این که آن شخصیّت در ذهن بچّه ها خوب پرورش پیدا کرده باشد.
استفاده از قصّه های تصویری
گاهی اوقات والدین باید از قصّه های تصویری استفاده کنند؛ یعنی اگر کتاب هایی در این زمینه وجود دارد، از آنها استفاده کنند و اگر آن کتاب ها در دسترس نبود، خود پدر و مادر با کشیدن تصاویر خیلی ساده، یک روز کودک را برای او ترسیم کنند؛ حتّی من گاهی اوقات توصیه می کنم که روی شیشه های در و پنجره ی خانه، با یک ماژیک وایت برد، همین اشکال و تصاویر را بکشند.
ب. داشتن تغذیه ی مناسب و کامل
روش و نکته ی دیگر این است که بچّه ها برای این که بتوانند بهتر با مسئله ی جدا خوابی ارتباط بر قرار کنند، باید از نظر تغذیّه سیر باشند. اگر کودکی سیر نخوابد، ممکن است نیمه های شب بلند شود و مقاومتی در برابر خوابیدن از خود نشان دهد؛ لذا بچّه حتماً باید شام کاملی خورده باشد.
ج. خسته بودن هنگام خواب
بچّه باید در هنگام خواب خسته باشد و ما این را می دانیم که بچّه ی خسته مقاومت کمتری نشان می دهد و لذا برای جدا خوابی آمادگی بیشتری دارد.
پاسخ دهید