توسل یعنی دست آویختن به واسطه ای برای نزدیک شدن به خداوند که در قرآن به آن ترغیب شده و در سیره عملی صحابه و تابعین بوده است. صحابه در زمان حیات رسول خدا(ص) نزد ایشان می‌آمدند و از ایشان طلب دعا می‌کردند و بعد از رحلت ایشان به زیارت قبر ایشان می‌رفتند و از ایشان طلب دعا و استغفار می‌نمودند. نمونه های زیادی از توسل صحابه به پیامبر خدا بعد از رحلت ایشان در کتابها و منابع روایی معتبر وارد شده که نشان از جواز آن دارد. اما همین امر توسط ابن تیمیه به عنوان شرک و بدعت و نامشروع شناخته شده است و وهابیت به جای تبعیت از روایات به تبعیت انظر ابن تیمیه پرداختند و این تفکر را رواج دادند. در این مقاله به نقد و بررسی نظر وهابیت در این رابطه پرداخته شده است.