وجود مبارک امیرالمؤمنین علی علیه السلام در تعبیری زیبا می‌فرمایند: میوه‌ی ترس، امنیّت است؛ یعنی برخی مواقع افراد می‌ترسند تا امنیّت و آرامش خود را حفظ کنند؛ لذا ما می‌گوییم که ترس نگران کننده نیست؛ آن چیزی که نگران کننده است، وحشت است. وحشت معمولاً یک رفتار غیر عادی است؛ مثلاً وقتی برق می‌رود و فرزند ما جیغ میزند و بی‌هدف این طرف و آن طرف می‌دود، این رفتار ناشی از وحشت و نگران کننده است.

راهکارها:

الف. پرهیز از سرزنش مستقیم

بچّه‌هایی که این رفتارها را دارند، نباید مورد نهی و سرزنش قرار گیرند و نباید مستقیماً به آن‌ها بگوییم: تو ترسو هستی! زیرا این رفتار یک نوع القاء منفی است.

ما باید در این موارد فرزندمان را همراهی کنیم؛ به عنوان مثال وقتی کودک این نگرانی خود را بیان می‌کند و می‌گوید که من از تنها ماندن در خانه می‌ترسم، پدر و مادر باید به او آرامش دهند و بگویند که ما تو را در خانه تنها نمی‌گذاریم و با خود می‌بریم.

 ب. پرهیز از گفتن غیر واقع

یک نکته‌ی دیگر که ما باید به آن توجّه کنیم این است که برای کاهش ترس فرزندمان مسائل را غیر واقع جلوه ندهیم؛ به عنوان مثال، برخی از مادران برای این‌که کودک خود را راضی کنند که آمپول بزند، می‌گویند: آمپول زدن ترس ندارد؛ درحالی که برای بچّه واقعاً ترس دارد!

بهترین کار این است که ما از قبل زمینه‌سازی کنیم و بگوییم: اتّفاقاً درد هم دارد ولی خیلی نیست؛ یک مقدار تحمّل کنی زود تمام می‌شود. وقتی والدین مدام می‌گویند درد ندارد و کودک آمپول را می‌زند و می‌بیند که درد دارد، به غیر واقع بودن صحبت پدر و مادر پی می‌برد و در او تأثیر منفی می‌گذارد.