کارشناسان معتقدند که در این زمینه هیچ وقت برای تربیت دیر نیست؛ اگر والدین  در برهه ای از زمان غفلت داشتند، می‌توانند این کوتاهی را جبران کنند؛ فقط باید از روش های صحیح استفاده کنند. فرزند پانزده ساله، در دوره‌ی نوجوانی قرار دارد؛ لذا پدر و مادر باید در ابتدا خصوصیّات دوره‌ی پر دغدغه‌ی نوجوانی را به خوبی بشناسند.

در حوزه ی تربیت دینی چند نکته‌ی کاربردی وجود دارد:

الف. توجّه به نیازهای دوره‌ی تربیتی

 اوّلین نیاز، نیازهای زیستی است؛ مانند خوردن و خوابیدن که البته باید به اندازه و از راه حلال تأمین شده باشد. امام حسین علیه السّلام در مقابل لشکر عمر سعد که در مقابل نصیحت های امام هلهله می‌کردند، فرمودند: « ملئت بطونکم من الحرام »[۱]؛ “شکم این ها از حرام پر شده است“. همچنین در روایات آمده است: «الْعِبَادَهُ مَعَ‏ أَکْلِ‏ الْحَرَامِ‏ کَالْبِنَاءِ عَلَى الرَّمْل»‏[۲]. “عبادتی که با لقمه ی حرام همراه باشد، مانند بنا کردن ساختمانی روی آب است“.

ب.پاسخگوییِ استدلالی

 بچّه ها در سنّ نوجوانی برای پذیرش مسائل عبادی و دینی خود، نیاز به برهان و دلیل دارند؛ زیرا ذهن فرزندان در دوران نوجوانی استدلالی می‌شود. والدینی که نمی توانند پاسخگوی فرزندانِ خود باشند، باید این بچّه ها را به یک کارشناس دینی متصل کنند.

ج. بیان و ارتباط عاطفی

محبّت نیاز انسان ها در تمام مراحل زندگی است؛ بچّه ها با محبّت مطالب را بهتر می‌فهمند و بیشتر درک می‌کنند.

د. الگو دهی

والدین باید کارهای نیک را با عمل به فرزندانشان نشان دهند؛زیرا خیلی از دریافت های بچّه ها از طریق دیدن است. به عنوان مثال دیدنِ قرآن خواندنِ پدر در خانه، تأثیر زیادی بر نوجوان می‌گذارد.

ه. ارتباط با روحانی

همچنین پدر و مادر باید بچّه های خود را با طبیب های معنوی و به روحانیون دینی مرتبط کنند. ارتباط گیری فرزندان با مساجد در دوره‌ی نوجوانی، پایبندی دینی و مذهبی آنها را بسیار قوی تر می‌کند.

[۱]_ بحارالانوار، ج۴۵، ص۱

[۲]_ عدهالداعی و نجاح الساعی؛ص۱۵۳٫