حضرت امیرالمومنین (ع) می فرمایند: گویا مرگ برغیر ما نوشته شده است! و گویا یقین برآن مرگ، بر جز ما واجب گشته است! وگویا این مردگانی كه ما می نگریم، مسافرانی هستند كه به اندك زمانی به سوی ما باز می گردند! ما آنان را به گور سپرده و میراث شان را می خوریم؛ گویا ما بعد از آنان همیشه در دنیا هستیم! سپس هر كار پنده دهنده را فراموش كرده و حال آنكه خود ما در معرض آفت و اندوهیم! (و دیر یا زود به سرنوشت آنان گرفتار خواهیم شد).
این همه خبرمرگ افراد را كه می شنویم، چقدر موجب بینایی و هوشیاری ما شده است؟! آنهایی هم كه تحت تاثیر قرار می گیرند، غالبا موقتی است و به زودی به همان غفلت های خود باز می گردند! گاهی لازم است انسان با توجه، نه با غفلت، سری به قبرستان بزند؛ باعث تلطیف روح می شود! بسیاری از اوقات ترس از مرگ، مربوط به كوری انسان است! با ذكر ویاد دائمی خدا، باطن پس از كوری، بینا می شود، دل نا آرام وسركش، ارام و لطیف می شود؛ حرف را قبول می كند و منقاد و تسلیم در برابر حق می شود.