آیه‏اللّه‏ بهجت(ره)

گفتم که الف، گفت دگر هیچ «مگوى»

در خانه اگر کس است یک حرف بس است

«بارها گفته‏ام و بار دگر مى‏گویم: کسى که بداند هر که خدا را یاد کند خدا همنشین او است. احتیاج به هیچ وَعظى ندارد، مى‏داند چه باید بکند و چه باید نکند، مى‏داند که آنچه را که مى‏داند باید انجام دهد و آنچه را که نمى‏داند باید احتیاط کند».[۱]

سیدبن طاووس به فرزندش محمد

«و اى محمد، اى فرزند، اساس مطلبى که باید در نظر داشته باشى و از کف ندهى، آن است که پیوسته متذکر باشى که در پیشگاه خداى (جل جلاله)  قراردارى، و او بر همه احوال تو آگاه است و هر چگونگى که بر تو رود از احسان است که او به تو دارد …».[۲]

توصیه علامه حلى به فرزندش

«… تو را وصیت مى‏کنم به:

ـ ملازمه تقواى الهى و… مواظب باش بر پیروى از دستورهاى الهى، آنچه را خدا مى‏پسندد انجام بده و از آنچه نمى‏پسندد دورى کن.

ـ محرمات را ترک کن، عمر خود را در راه کسب کمالات و فضیلت‏ها و اوج‏گیرى از پستىِ نقصان، به قله کمال سپرى کن.

ـ لحظه‏هاى زندگیت را بر نیکى و یارى برادران ایمانى وقف نما، بدى را با نیکى و نیکى را با اظهار امتنان پاسخ‏گو.

ـ از همنشینى با فرومایگان و معاشرت با نادانان سخت بپرهیز که بهره معاشرت با ایشان جز خلق و خویى پست و مذموم نیست؛ بلکه با دانشمندان و اهل فضیلت همنشین شو، که حاصلش آمادگى کامل براى تحصیل کمال و ملکه استنباط و کشف مجهولات است. باید امروزت از دیروزت بهتر باشد.

ـ مواظبت کن بر صبر، توکل و رضا، کارهایت را هر صبح و شام محاسبه کن.

ـ از خداى خویش فراوان آمرزش بخواه، از نفرین مظلوم حذر کن، به ویژه  نفرین یتیمان و بیوه زنان، زیرا که خداوند در مورد شکستن دل‏هاى شکسته و بى‏پناه گذشت نمى‏کند.

ـ متعهد باش به خواندن نماز شب که حضرت رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آلهبا تشویق و ترغیب به آن مى‏فرماید: «من ختم له بقیام اللیل ثم مات فله الجنه»؛[۳] «کسى که با شب زنده دارى عمرش به پایان رسد بهشت از آن او خواهد بود».

ـ بر تو باد به نیکى به خویشاوندان، که صله رحم بر عمر مى‏افزاید و بر تو باد به خوش‏خلقى؛ زیرا، پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله مى‏فرماید: «شما را آن توان نیست که با دارایى‏هایتان به همه مردم احسان کنید، پس با رفتار نیک خود، آنان را خشنود سازید».[۴]

ـ بر تو باد به نیکى به اولاد پیامبر خدا، زیرا خدا با تأکید درباره آنان سفارش کرده و دوستى آنان را اجر رسالت قرار داده است.

«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِى الْقُرْبى»؛[۵] «بگو بر این رسالت اجرى از شما نمى‏خواهم جز مودت خویشاوندانم».

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:گروه اخلاق و عرفان/پرسش وپاسخ دانشجویی

ـ بر تو باد به بزرگداشت فقیهان و احترام به علما… نیز نگاه به چهره عالم و همنشینى با او را عبادت قرار بده…»[۶]

[۱] – به سوى محبوب، ص ۲۵ ؛ نامه‏هاى عرفانى، ص ۹۶، ج ۹۵٫

[۲] – برنامه سلوک، ص ۲۰۴٫ گفتنى است از کتاب‏هاى سیدبن طاووس «کشف المحجه لثمره المهجه» است با ترجمه‏ها و تلخیص‏هاى متعدد مثل ترجمه اسدالله مبشرى به نام «مشعل» و ترجمه سید محمد باقر شهیدى به نام «برنامه سعادت» و تلخیص فیض کاشانى.

[۳] – وسائل‏الشیعه، کتاب الصلاه، ب ۳۸، از ابواب بقیه الصلواه، حدیث ۲۴٫

[۴] – همان، کتاب الحج، باب ۱۰۷، ابواب العشره، ح ۷٫

[۵] – شورى ۴۲، آیه ۲۳٫

[۶] – شورى ۴۲، آیه ۲۳٫