…ناگهان رويش گل هاي كبود از بدنت
تند بادي و سپس نوبت پرپر شدنت
آسمان ـ آبي محضي ـ ست به شكل رويت
كهكشان گمشده در سايه ي زلف شكنت
خواب گل را پر از آرامش پروانه كند
باد يك لحظه اگر رد شود از پيرهنت
دست در دست تو سوگند وفا مي خوردند
تير هايي كه پرديدند به سمت كفنت
ناگهان آينه افتاد وزمان مكثي كرد….
ناگهان رويش گلهاي كبود از بدنت ….
شاعر: مهدی حیدری