آيات عظام امام، خامنهاى، صافى، فاضل و نورى: اگر از گفته پزشك براى او ترس پيدا شود و احتمال عقلايى بدهد كه روزه برايش ضرر دارد، نبايد روزه بگيرد.[1]
آيات عظام بهجت و سيستانى: اگر از گفته پزشك براى او ترس پيدا شود و احتمال عقلايى بدهد كه روزه برايش ضرر دارد، مىتواند روزه نگيرد.[2]
آيات عظام تبريزى و وحيد: در فرض ياد شده اگر پزشك، متخصص و مورد اعتماد باشد، بايد به گفتهاش عمل كند.[3]
آيهاللّه مكارم: اگر از گفته پزشك براى او ترس پيدا شود و احتمال عقلايى بدهد كه روزه برايش ضرر دارد، نبايد روزه بگيرد، و اگر با تجربه خودش در يافته كه ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد. در صورت شك، مىتواند يكى دو روز را تجربه كند و بعد طبق دستور بالا عمل نمايد.[4]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 1743، 1744 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاآت، س 755.
[2] – سيستانى، منهاج الصالحين، ج 1، م 1032 ؛ بهجت، توضيحالمسائل مراجع، م 1743.
[3] – تبريزى، توضيحالمسائل مراجع، م 1743 ؛ وحيد، منهاج الصالحين، ج 2، م 1032.
[4] – مكارم، توضيحالمسائل مراجع، م 1743.