همه مراجع (به جز تبريزى، سيستانى و وحيد): آنچه كه باعث افطار روزه مىشود، خوف ضررى است كه منشأ عقلايى داشته باشد و ميزان در مقدار آن، عرف عقلا است ؛ به گونهاى كه اثر مترتب بر روزه را ضرر بدانند.[1]
آيات عظام تبريزى، سيستانى و وحيد: آنچه كه باعث افطار روزه مىشود، خوف ضررى است كه منشأ عقلايى داشته باشد و مقدار ضرر، بايد قابل توجه باشد.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 1743، 1744.
[2] – تبريزى، سيستانى، وحيد، منهاج الصالحين، شرايط صحة الصوم، م 1029.