«کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ»[۱]، پروردگار متعال دستور می‌دهد همه‌ی مؤمنین از خطّ «صادقین» جدا نیفتند، این نشان می‌دهد که تا زمانی عالَمِ خلقت هست صادقی در این عالَم وجود دارد که زندگیِ همراه با صداقت را می‌داند و رفته است و الگو و راهنماست و ما هم باید همیشه این دعا را کنیم که «رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا»[۲]، که رمزِ ارتباط با حضرت حجّت ارواحنا فداه هم انسِ با همین آیه‌ای است که هم دعاست و هم آیه‌ای از سوره مبارکه اسراء قرآن کریم است.
در میان «صادقین» که وجود نازنین حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه صدّیقِ اکبر هستند، همه‌ی حضرات معصومین علیهم السلام هم «صادق» هستند، در زیارت جامعه کبیره که از غنی‌ترین معارفِ دینی در مسائلِ توحیدی و تماشای سیمایِ انسانِ کامل است، آنجا هم عرضه می‌داریم: «وَأَشْهَدُ أَنَّکُمُ الْأَئِمَّهُ الرَّاشِدُونَ الْمَهْدِیُّونَ الْمَعْصُومُونَ الْمُکَرَّمُونَ الْمُقَرَّبُونَ الْمُتَّقُونَ الصَّادِقُونَ الْمُصْطَفُونَ»، همه «صادق» هستند. اما کسی که سفره‌ی صداقتِ ایشان پُرآوازه شده است و عالَم را متوجهِ خود کرده است وجود مبارک کشّافِ حقائق امام به حق ناطق حضرت جعفر صادق علیه الصلاه و السلام هستند، امامانِ دیگر همگی صادق هستند و در قلّه هستند اما هیچ کدام به اندازه‌ی امام صادق علیه السلام عمر نکردند و اینکه شرایط برای آن بزرگواران پیش نیامد که هم صداقتِ عملی را به جهان ارائه کنند و هم معارفِ دینی را که منشأ صداقتِ زندگیِ انسان‌ها بشود، هیچ امامی به اندازه‌ی امام صادق علیه السلام زمینه‌ای برای تبیینِ معارف و بیانِ معارفِ دینی پیدا نکرده است. لذا ما وجودِ مبارک امام صادق علیه السلام را رئیسِ مکتب می‌دانیم، مذهبِ تشیّع و امامیّه به نامِ امام جعفر صادق علیه السلام رقم خورده است و «فقهِ جعفری» می‌گویند.
[۱] سوره مبارکه توبه، آیه ۱۱۹ (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ)
[۲] سوره مبارکه اسراء، آیه ۸۰ (وَقُلْ رَبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَلْ لِی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَانًا نَصِیرًا)
پاسخ دهید