برای آنکه انسان از گروه یاران امام مهدی(ع) باشد، باید سعی کند ویژگی‌ها و صفات آنان را در خود ایجاد کند.
برای یاران امام زمان(ع) ویژگی‌هایی گفته شده است؛ از جمله:
الف. معرفت: آنان معرفت و شناخت عمیقی از خداوند و امام دارند. امام علی(ع) درباره‌ آنان فرموده است: مردانی که خدا را چنان که شایسته است شناخته‌اند». (منتخب الاثر، فصل ۸، ب۱، ح۲). چنین معرفت هنگامی امکان پذیر است که انسان، امام زمان خود را بشناسد. امام صادق(ع) به نقل از امام حسین(ع) فرمود: ای مردم! خداوند خلق نکرد بندگان را مگر اینکه او را بشناسند پس وقتی او را شناختند عبادتش کنند. پس هنگامی که او را عبادت کردند از عبادت(ذلت در برابر) غیر او بی نیاز می‌شوند. مردی پرسید: ای پسر رسول خدا، پدر و مادرم فدایت باد، معرفت خدا چیست؟ فرمود: اینکه مردم هر زمانی امام خود را که اطاعتش بر آنان واجب است بشناسند».(بحار الانوار، ج ۲۳، ص۸۳، ح۲۲).

پس معرفت امام راه شناخت خداست و یاران امام مهدی(عج) شناخت عمیقی از امام دارند. این شناخت فراتر از دانستن نام و نشان و نسبت امام است؛ بلکه معرفت به حق ولایت امام و جایگاه بلند او در عالم هستی است.
ب. اطاعت: نتیجه معرفت درست اطاعت از امام است؛ چرا که اطاعت از او، اطاعت از خداست. پیامبر(ص) در توصیف یاران حضرت مهدی(ع) فرمود: «آنان در اطاعت از امام خود کوشا هستند»(بحار الانوار، ج ۵۲، ص۳۰۹، ح۴).
ج. عبادت و صلابت: امام صادق(ع) در بیانی فرمود: شب‌ها را با عبادت به صبح می‌رسانند و روزها را با روزه به پایان می‌رسانند. و در فراز دیگر فرمود: آنان مردانی هستند که گویا دل‌هایشان پاره‌های آهن است(بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۸).
د. شهادت طلبی: امام صادق(ع) فرمود: «آنان آرزو می‌کنند در راه خدا شهید شوند».(همان)
ه. اتحاد و همدلی: امام علی(ع) فرمود: «ایشان یکدل و هماهنگ هستند» (یوم‌الخلاص، ۲۲۴).

و. بصیرت و نورانیت: آنان کسانی اند که دل‌های نورانی داشته و چشم حقیقت بین قلبی آنان باز شده است و دیگران را نیز به راه راست هدایت می‌کنند. امام صادق(ع) فرمود: «آنان مانند چراغند گویا قلب‌هایشان مانند قندیل می‌درخشد».(بحار الانوار، ج۵۲، ص۳۰۸).
باید دانست دعا، یکی از راه‌هایی است که انسان به کمک آن و با تأمل در فراز‌های آن، هم طهارت باطن بیشتری پیدا می‌کند و هم برای عمل کردن آمادگی بیشتری پیدا می‌کند. دعا، اگر همراه با عمل به وظایف دین و وظایف یک منتظر نباشد، کافی نیست.
انتظار امام مهدی(عج) از ما آن است که به وظیفه یک منتظر واقعی عمل کنیم. در روایات و بیانات پیشوایان دین وظایف متعددی برای منتظر بیان شده است که مهم‌ترین آنها عبارت است از:

الف. شناخت امام: حرکت در جاده انتظار، بدون شناخت امام امکان ندارد، البته علاوه بر شناخت امام به اسم و نسب، باید نسبت به جایگاه و مقام او نیز آگاهی کافی داشت. در روایتی نقل شده که فردی به نام ابو نصر پیش از غیبت امام، به حضور آن حضرت رسید. امام مهدی(عج) از او پرسید: مرا می شناسی؟ پاسخ داد: آری شما سرور من و فرزند سرور من هستید. امام(عج) فرمود: مقصود من این (شناخت) نبود. ابو نصر می‌گوید: خودتان بفرمایید(مرادتان چیست). امام(عج) فرمود: من آخرین جانشین پیامبر خدا هستم و خداوند به (برکت) من بلا را از خاندان و شیعیانم دور می کند».(بحار الانوار، ج ۵۲ ، ص ۳۰).

ب. الگو پذیری: آدمی باید از رهبر و مقتدای خود الگو گرفته و منش و رفتار خود را شبیه او قرار دهد تا بتواند او را همراهی کند. از پیامبر(ص) نقل شده است: «خوشا حال آنان که قائم خاندان مرا درک کنند؛ در حالی که پیش از دوران قیام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ایشان، اعلام بیزاری کرده باشند. آنان دوستان و همراهان من و گرامی ترین امت من، در نزد من هستند».(بحار الانوار ، ج ۵۲ ، ص ۱۲۹).
از مهم ترین رفتارها ورع و حسن خلق است. امام صادق(ع) در روایتی فرمود: «هر کس دوست دارد از یاران حضرت قائم(ع) باشد، باید منتظر باشد و در حال انتظار به پرهیز کاری و اخلاق نیکو رفتار کند». (بحار الانوار ـ ج ۵۲ ـ ص ۱۴۰).

ج. یاد امام: یک منتظر واقعی باید همیشه سعی کند به یاد حضرت مهدی(عج) باشد. هر روز صبح با خواندن «دعای عهد»(مفاتیح الجنان، بعد از دعای ندبه) پیمان یاوری خود را با امام تجدید کند، برای سلامتی و فرج او همیشه دعا کند و بگوید: «اللهم کن لولیک الحجه بن الحسن…»(مفاتیح الجنان، اعمال شب ۲۳ ماه مبارک رمضان). در هر محفل و مجلسی یاد حضرت را زنده کند و مردم را با او آشنا سازد تا مردم همگی منتظر ظهور باشند. امام عصر(عج) در پیامی چنین فرمود: «اگر شیعیان ما ـ که خداوند آنان را در راه طاعتش یاری دهد ـ در وفای پیمانی که از ایشان گرفته شد اجتماع کرده و مصمم باشند؛ البته نعمت دیدار از آنان به تاخیر نمی افتد و سعادت ملآقات ما برای آنان با معرفت کامل و راستین نسبت به ما، تعجیل می گردد».(بحار الانوار، ج ۵۳ ، ص۱۷۶)

البته نباید فراموش کرد که یک پیرو واقعی در همان گام‌های نخستین، به انجام واجبات ـ به خصوص نماز اول وقت ـ و ترک محرمات توجه ویژه‌ای دارد، چرا که بدون اطاعت از اوامر خدا، سخن از انتظار و یاری حضرت معنا ندارد.

خداوند ایمان را همراه با عمل صالح باعث نجات می‌داند: « بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * وَ الْعَصْرِ * إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ * إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ».
دین و ایمان اگر فقط زبانی باشد زیانی برای شیطان ندارد و او را از انسان جدا نمی‌کند. شیطان دشمن قسم خورده انسان است « فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ * إِلاَّ عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ؛ قسم به عزت تو (ای خدا) آنان را (انسان‌ها) همگی آنها را گمراه می‌کنم* مگر بندگانت را که از آنانند مخلصان» بنابراین باید حرکت کرد تا طعم دین را نیز بهتر چشید و آن را زیباتر فهمید.

اما در مورد یاوری حضرت، اولا باید بدانید یاران حضرت را سه گروه تشکیل می دهند:

الف. ۳۱۳ که یاران خاص هستند؛

ب. ده هزار نفر ؛

ج. عموم شیعیان و محبان.

در روایتی از امام جواد(ع) آمده است: «پس هنگامی که این تعداد (۳۱۳ نفر) از اهل اخلاص گرد او (در مکه و به اذن خدا) جمع شدند، خدا امر او را ظاهر کند. پس هنگامی که برای او عقد (ده هزار نفر مرد) کامل شد، به اذن خدای عزوجل خروج می کند».(کمال الدین، ج۲، ب۳۶، خ۲).
و ثانیا چرا نتوانید؟ مگر راه تفکر و تدبر و یافتن راه صحیح و گام برداشتن در آن، به روی شما بسته شده است؟
و ثالثا چرا فکر می‌کنید دعا و دین دروغ است؟ آیا نمی‌شود نگاه شما اشتباه باشد؟
خواهرم! تفکر کن و بپرس، سپس عمل کن تا شیرینی ارتباط با خدا و امام را درک کنی.
آماده شنیدن سؤالات و حرفهایتان هستیم.

منبع:پرسمان