سيّدنعمت اللّه جزايرى ـ رحمه اللّه ـ مى فرمايد: در مجلس خصوصى با مرحوم مجلسى بوديم كه لباس هاى فاخر (ظاهرا از خز) به تن داشت، فرمود: در را ببنديد، به ايشان گفتم:
« أَلزُّهْدُ أَنْ تَمْلِكَ نَفْسَكَ، لا أَنْ تَمْلِكَكَ نَفْسُكَ. » زهد آن است كه مالك نفس خويش باشى، نه اين كه نفس تو مالك تو باشد. مرحوم مجلسى جامه ى فاخر را كنار زد، و لباس پشمى و لباس عادى اى را كه زير آن پوشيده بود به من نشان داد و فرمود: اين (جامه ى عادى) را براى نفس خودم پوشيده ام و اين (لباس فاخر) را براى عظمت مقام.
كجا رفتند آن هايى كه « يُذَكِّرُكُمُ اللّهَ رُؤيَتُهُ »؛ (ديدارشان شما را به ياد خدا مى آورد.) بودند؟! كافى، ج 1، ص 39؛ مستدرك الوسائل، ج 12، ص 203؛ بحار الانوار، ج 1، ص 203؛ ج 14، ص 331؛ ج 67، ص 322؛ ج 71، ص 189؛ ج 74، ص 149؛ ارشاد القلوب، ج 1، ص 77؛ اعلام الدين، ص 272؛ تحف العقول، ص 44؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 20، ص 325؛ عدّة الداعى، ص 121؛ عوالى اللّئالى، ج 4، ص 78؛ مصباح الشريعة، ص 20 و 160.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد