نفسِ آیت الله حائری شیرازی رحمه الله تعالی علیه احیاءگر بود، از طرفی خودِ ایشان با انفاسِ زکیّه‌ای در ارتباط بوده است، و تحتِ تأثیرِ عرشیان قرار گرفته‌اند. نسخه‌هایی که از اولیای الهی دریافت داشته‌اند، چه عوام و چه غیرِعوام… ایشان با کربلایی کاظم که حافظِ قرآن کریم بود که در نوعِ خود حجّتِ خدای متعال بود، همانطور که من آقای سلیمانی را حجّتِ بالغه‌ی خدای متعال می‌دانم، حجّت الله بود و حجّتِ بالغه هم بود، و روز قیامت یقه‌ی ما را می‌گیرد، شما این خون را دیدید و تکان نخوردید و در خط نیامدید؟ آن هم حجّت بود، در اثرِ پرهیز از لقمه‌ی حرام و شبهه‌ناک و مراقبت بر ترک از گناه، وجود مبارکِ امام زمان ارواحنا فداه قرآن را بر جانِ او ریخت و قرآن ناطق شد، عینِ قرآن بود، مرحوم آقای حائری شیرازی رضوان الله تعالی علیه علاوه بر اینکه محیّرالعقول بودنِ کربلایی کاظم را در اینکه تجلّیِ حروفِ قرآن کریم بود، کلماتِ قرآن کریم بود، آیاتِ قرآن کریم بود، صُوَرِ قرآن کریم بود، از آخر به اول، از اول به آخر، شما چند آیه‌ی مشابه را پیدا می‌کردید، از چند سوره می‌آوردید، می‌گفت هر کدام برای کدام سوره است، با اینکه آیات مشابه بوده و تکرار در آیات بود، ولی طعمِ هر یک از آیاتِ قرآن کریم طعمِ خاصِّ خود را دارد، و او طعمِ هر آیه‌ای را می‌دانست که این آیه برای کدام سوره است، علاوه بر این ایشان می‌گفتند که اسرارِ آیات را می‌دانست، این موضوع خیلی بزرگ است، یک آدمی که از نظرِ ظاهری مادونِ متعارف بوده است، هوشِ خیلی ضعیفی داشته است، کوچه‌ها را اشتباه می‌کرده است،اما وقتی که دل پاک بود «إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ»، مجذوب می‌شود و خدای متعال او را بالا می‌برد، ظرفِ قرآن کریم می‌شود، بلندگوی قرآن کریم می‌شود و آموزگارِ قرآن کریم می‌شود.

مرحوم آیت الله العظمی آقای بروجردی اعلی الله مقامه الشّریف، این آیاتی که اختلاف قرائت دارد را با کربلایی کاظم تصحیح می‌کرده‌اند، این قرآنِ حقیقی این قرآنی است که در جانِ او ریخته‌اند و باید ما همان چیزی که او قرائت می‌کند را قرائتِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و ائمه علیهم السلام بدانیم. آقای حائری رحمه الله تعالی علیه با مرحوم حاج اسماعیل دولابی و دیگر صاحبانِ نفس و نظر خراباتی بودند، و با خراباتیان حشر و نشر داشتند، و لی در عینِ خراباتی بودن سیاسی بودند، جبهه‌ای بودند، مدرّس بودند، معلّم بودند، نقش ایفاء می‌کردند، متکفّلِ ایتامِ آلِ پیامبر بود. امیدوارم ان شاء الله شما عزیزان، شما نورچشمان، شما امیدهای ما… ما جا ماندیم، شما جا نمانید، شما را به خدای متعال قسم می‌دهم، یک روزی غصّه می‌خورید و باید مثلِ من بگویید «و أعِنّی بِالبُکاءِ عَلى نَفسی»، خدایا! مرا کمک کن که به حالِ خودم گریه کنم… «وَ قَدْ أَفْنَیْتُ عُمُرِی فِی شِرَّهِ السَّهْوِ عَنْکَ وَ أَبْلَیْتُ شَبَابِی فِی سَکْرَهِ التَّبَاعُدِ مِنْکَ»[۱]…

[۱] مناجات شعبانیه