یکی از معانی ذکر همان یاد خدا بودن در هر حال است به این معنا که انسان از یاد خدا و امر و نهی او غافل نشود. حضرت صادق(ع) میفرماید: “ذکر خدارا همیشه داشته باشید“. سپس میفرمایند :”منظور من از ذکرخدا، سبحان الله و الحمدلله و… نیست -اگرچه اینها هم ذکراست- بلکه منظور به یادخدا بودن هنگام روبرو شدن باطاعت و عصیان الهی است.” در حدیث، مراد از طاعت ، همه ی کارهای خیر است چه عبادت  وچه سایر اعمال صالحه ؛ در این مورد هم شیطان حمله میکند و میخواهد نیت انسان را ناخالص کند تا مثلا از روی ریا و شهرت و… عمل راانجام دهد! در اینجا باذکر ویاد خدا، ازوساوس شیطان باید دوری کند و عمل را مخلصانه انجام دهد. ودر هنگامی هم که قصدمعصیت کرد، باید متذکر یاد خدا شود و متوجه گردد که خدایی که این همه به او نعمت داده و احسان نموده ، چرا معصیت او را بنمایم؟!