آثار دکتر شهیدی (۱۲۹۷ – ۱۳۸۶ ش) نشان می‌دهد نسبت به پژوهش درباره امامان (ع) علاقه بسیاری داشته است. از این میان، به امام علی بن الحسین (ع) توجه ویژه‌ای نشان داده، به‌طوری‌که هم در جوانی و هم در سالمندی به آن حضرت پرداخته است. روش وی در پژوهش تاریخ اسلام و زندگانی ائمه (ع) انتقادی تحلیلی است و اسناد و متن سند، هردو موردتوجه او بوده است. در مقاله حاضر، نقدها و تحلیل‌های دکتر شهیدی بر برخی نظرات درباره امام چهارم (ع) بررسی شده است. به این منظور ابتدا آثار ایشان درباره امام سجاد (ع)، سپس منابع مورداستفاده و آنگاه نقادی‌ها و تحلیل‌های ایشان را مطرح می‌کند؛ در ادامه، روش تحقیق دکتر موردتوجه قرار می‌گیرد. به نظر می‌رسد دکتر شهیدی در قسمت اول زندگانی امام علی بن الحسین (ع) (تا قیام عاشورا) با دقت و فرصت بیشتری نسبت به بعد از آن، به نقد و تحلیل پرداخته است و زندگانی و سیره امام پس از عاشورا به روش دکتر شهیدی هنوز به بررسی نیاز دارد.