از امام حسن عسکری (ع) روایت شده که:
در تفسیر این آیه «و از شما پیمانتان را گرفتیم که خون‌هایتان را نریزید و خودتان را از سرزمین‌هایتان بیرون نکنید. پس همه اقرار کردید در حالی که شاهد بودید. سپس این شمایید که خودتان را می‌کشید و گروهی از خودتان را از سرزمین‌هایشان بیرون می‌کنید و از روی گناه و تجاوز بر ضدّ آنان می‌شورید»، فرمود: پدرم از پدرانش از رسول خدا (ص) روایت کرده‌اند که فرمود: چون این آیه در مذمّت یهود نازل شد که عهدهای الهی را شکستند و از فرمان خدا روی برتافتند و رسول خدا را تکذیب کردند و پیامبران الهی را کشتند، رسول خدا (ص) فرمود: ای اصحاب من! آیا به شما خبر دهم که از یهود امّت من چه کسانی شبیه آنانند؟ گفتند: آری یا رسول خدا! فرمود: گروهی از بنی امیّه که می‌پندارند از امّت منند و خود را پیرو آیین من می‌پندارند، ولی برجستگان ذرّیه‌ی من و نسل پاک من و فرزندان دخترم را می‌کشند و آیین مرا دگرگون می‌کنند و سنّت مرا تغییر می‌دهند و فرزندانم حسن و حسین را می‌کشند، آن‌گونه که نیاکان این قوم یهود، زکریا و یحیی (ع) را کشتند. آگاه باشید! خداوند آنان را لعنت می‌کند، آن‌گونه پیشتر ایشان را لعنت کرد و خداوند بر بازماندگان نسل آنان تا روز قیامت، امامی را برمی‌انگیزد، هدایتگر و هدایت‌شده از نسل حسین که تا به آخر آنان را می‌کشد و انتقام خون جدّش حسین را می‌ستاند و در روز قیامت عذابی سخت‌تر دارند، و بد سرانجامی است.
آگاه باشید، لعنت خدا بر قاتلان حسین (ع) و دوستداران و یاوران آن قاتلان و بر آنان که بدون تقیّه، در ملعون بودن آنان شک کنند و درود خدا بر گریه‌کنندگان برحسین و عزاداران او. درود خدا بر هر کس که از روی مهربانی و عاطفه و دلسوزی بر حسین بگرید. درود خدا بر لعنت‌کنندگان بر دشمنان اهل بیت و بر آنان که دلی آکنده از خشم و نفرت از آنان دارند. هلا! که راضیان به کشتن حسین، در قتل او شریکند و کشندگان او و یاران و پیروانی گذشته و آینده‌ی آنان، از دین خدا به دورند. لعنت خدا و فرشتگان و همه‌ی مردم بر آنان باد.
آگاه باشید! خداوند به فرشتگان مقرّب خویش دستور می‌دهد اشک‌های گریه‌کنندگان بر عزای حسین (ع) را گرفته و گرد آورند و به خزانه‌ی بهشت ببرند و آن را با «آب حیات» بیامیزند تا هزار بار گواراتر و خوش‌بوتر گردد و فرشتگان مقرّب، اشک آنان را که در شهادت حسین و مصیبت او خوشحال و خندانند گرفته و به جهنّم می‌برند و با چرکاب‌های داغ جهنّم می‌آمیزند تا آن را هزار بار جوشان‌تر و عذاب‌آورتر سازد و خداوند عذاب دشمنان آل محمّد را در روز قیامت با این چرکابه‌های گدازان شدیدتر می‌کند.
روایات فراوانی از پیامبر اکرم (ص) درباره‌ی خبر دادن از شهادت فرزندش حسین (ع) نقل شده که برای پرهیز از طولانی شدن، از آوردن آن‌ها چشم می‌پوشیم. خواستاران به منابع آن رجوع کنند.
روی عن الإمام العسکریّ (ع):
فِي تَفْسِيرِ قَوْلِهِ تَعَالَى: «وَ إِذْ أَخَذْنا ميثاقَكُمْ لا تَسْفِكُونَ دِماءَكُمْ وَ لا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ – ثُمَّ أَنْتُمْ هؤُلاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَ تُخْرِجُونَ فَريقاً مِنْكُمْ مِنْ دِيارِهِمْ تَظاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَ الْعُدْوانِ»[1]. قَالَ لِي أَبِي عَن آبَائِهِ عَن رَسُولُ اللَّهِ: لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ فِي ذَمِّ الْيَهُودِ، الَّذِينَ نَقَضُوا عُهُودَ اللَّهِ وَ حَادُوا عَنْ أَمْرِ اللَّهِ وَ كَذَّبُوا رَسُولُ اللَّهِ وَ قَتَلُوا أَنْبِيَاءَ اللَّهِ، فَقَالَ النَّبِيُّ (ص): يَا أَصْحَابِي أَ فَلَا أُنَبِّئُكُمْ بِمَا يُضَاهِيكُمْ مِنْ يَهُودِ أُمَّتِي؟ فَقَالُوا: بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَى آلِكَ فَقَالَ: قَوْمٌ مِنْ بَنِي أُمَيَّةَ يَزْعَمُونَ أَنَّهُمْ مِنْ أَمُّتِي وَ يَظُنُّونَ أَنَّهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِي، يَقْتُلُونَ أَفَاضِلَ ذُرِّيَّتِي وَ أَطَايِبَ أَرُومَتِي وَ ذُرِّيَّةَ ابْنَتِي وَ یَبْذُلُونَ شَرِيعَتِي وَ يَتْرُكُونَ سُنَّتِي وَ يَقْتُلُونَ وَلَدَيَّ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ كَمَا قَتَلَ أَسْلَافُ هَؤُلَاءِ الْيَهُودِ زَكَرِيَّا وَ يَحْيَى (ع)، أَلَا وَ إِنَّ اللَّهَ يَلْعَنُهُمْ كَمَا لَعَنَهُمْ من قبل وَ يَبْعَثُ اللَّهُ عَلَى بَقَايَا ذَرَارِيِّهِمْ يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِمَاماً هَادِياً مَهْدِيّاً مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ فيقتلهم عن آخرهم و يأخذ بثأر جدّه الحسين و لهم يوم القيامة أشدّ العذاب و بئس المصير، ألا لعن الله قتلة الحسين و محبّيهم و ناصريهم و الشّاكّين في لعنهم من غير تقيّة ألا و صلّى الله على الباكين على الحسين والمقيمين عزاءه، ألا و صلّى الله على من بكى على الحسين رحمة و شفقة و رقّة له، ألا و صلّى الله على اللاعنين لأعدائهم و الممتلين عليهم غيضاً و حنقاً، ألا و إنّ الرّاضين بقتل الحسين هم شركاء قتلته، ألا و إنّ قتلته و أعوانهم و أشياعهم و المتقدّمين و المتأخّرين براءة من دين الله و عليهم لعنة الله و الملائكة و النّاس أجمعين، ألا و إنّ الله يأمر ملائكته المقرّبين أن يتلقّوا دموع الباكين على مصاب الحسين (ع) فيجمعون دموعهم و ينقلونها إلى خزنة الجنان فيمزجونها بماء
الحيوان فيزيد في عذبها و طيبها و طعمها ألف ضعفها و إنّ الملائكة المقرّبين ليتلقّون دموع الفرحين الضّاحكين لقتل الحسين و مصاب الحسين فيلقّونها في الهاوية فيمزجونها بحميم جهنّم و صديدها و غسّاقها و غسيلها فتزيد في شدّة حرارتها و عظيم عذابها ألف ضعفها يشدّد الله على المنقولين إليها من أعداء آل محمّد في عذابهم يوم القيامة.[2]
* * *
و وردت روایات کثیرة فی إخبار الرّسول (ص) عن شهادة ابنه الحسین (ع) ترکنا ذکرها، احترازاً عن التّطویل فمن أراد الاطّلاع علیها فلیراجع المصادر المذکروة فی الهامش.[3]
[1]– البقرة: 85.
[2]– تفسیر الامام العسکری (ع): 367 ح 257، المنتخب للطریحی: 171 و اللفظ منه، عنه البحار 8: 311 ح 79 مختصراً و 44: 304 ح 17.
[3]– الامالی للصدوق: 101 و 117، کامل الزیارات: 147، سلیم بن قیس: 233، غایة المرام: 199، بصائر الدرجات: 50، الامالی للطوسی: 367، عیون اخبار الرضا (ع) 2: 28، دلائل الامامة: 100، فرائد السمطین 2: 103، اثبات الهداة 1: 529، البحار 43: 238، 243 و 44: 238، 250، 259، 302، العوالم 17: 135 و…