ولادت امام علی علیه السلام در کعبه از دیدگاه اهل سنت :
از دیدگاه علمای اهل سنت نیز ، ولادت آن حضرت قطعی است ؛ حتی برخی از آن‌ها ادعای تواتر نیز کرده‌اند که به نام چند تن از آن‌ها اشاره می‌کنیم :

۱ – حاکم نیشابوری (۴۰۵هـ) :
فقد تواترت الأخبار أن فاطمه بنت أسد ولدت أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب کرم الله وجهه فی جوف الکعبه .
روایات متواترى وارد شده که فاطمه بنت اسد ، امیرمؤمنان على بن ابى طالب – کرم الله وجهه – را در داخل کعبه به دنیا آورده است .
النیسابوری ، محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاکم (متوفای۴۰۵ هـ) ، المستدرک على الصحیحین ، ج ۳ ، ص ۵۵۰ ، تحقیق : مصطفى عبد القادر عطا ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت ، الطبعه : الأولى ، ۱۴۱۱هـ – ۱۹۹۰م .
ترجمه حاکم نیشابوری :
ذهبی در باره او می‌نویسد :
الحاکم الحافظ الکبیر امام المحدثین … ناظر الدارقطنی فرضیه وهو ثقه واسع العلم بلغت تصانیفه قریبا من خمس مائه جزء .
حاکم ، حافظ بزرگ و پیشوای محدثان است . دار قطنی با او مناظره‌ای داشت که او را پسندید ، او مورد اعتماد و دارای علم بسیار است ، نوشته‌ها و آثار او نزدیک به پانصد جلد می‌شود .
الذهبی ، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان ، تذکره الحفاظ ، ج ۳ ، ص ۱۰۳۹ ـ ۱۰۴۰ ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت ، الأولى .
سیوطی می‌نویسد :
الحاکم الحافظ الکبیر إمام المحدثین أبو عبد الله محمد بن عبد الله محمد بن حمدویه بن نعیم الضبی الطهمانی النیسابوری … وکان إمام عصره فی الحدیث العارف به حق معرفته صالحا ثقه .
حاکم ، حافظ بزرگ و پیشوای محدثان است … او در زمان خود پیشوای علم حدیث و آن چنان که شایسته بود‌ ، با علم حدیث آشنائی داشت ، درستکار و قابل اعتماد بود .
السیوطی ، جلال الدین عبد الرحمن بن أبی بکر (متوفای۹۱۱هـ) ، طبقات الحفاظ ، ج ۱ ، ص۴۱۰ ـ ۴۱۱ ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت ، الطبعه : الأولى ، ۱۴۰۳هـ .
أبو اسحاق شیرازی ، حاکم را این گونه معرفی می‌کند :
هو أبو عبد الله محمد بن عبد الله بن محمد النیسابوری المعروف بالحاکم صاحب المستدرک وتاریخ نیسابور وفضائل الشافعی وکان فقیها حافظا ثقه علیا لکنه یفضل علی بن أبی طالب على عثمان رضی الله عنهما انتهت إلیه ریاسه أهل الحدیث طلب العلم فی صغره ورحل إلى الحجاز والعراق مرتین وروی عن خلائق عظیمه قال الأسنوی ویزید على الفیء شیخ وتفقه علی أبی الولید النیسابوری وأبی علی بن أبی هریره وأبی سهل الصعلوکی وانتفع به أئمه کثیرون منهم البیهقی قال عبد الغافر کان الحاکم إمام أهل الحدیث فی عصره وبیته بیت الصلاح والورع واختص بصحبته إمام وقته أبی بکر الصیغی وکان یراجع الحاکم فی الجرح والتعدیل .
محمد بن عبد الله … نیشابوری مشهور به حاکم صاحب کتاب المستدرک ، تاریخ نیشابور و فضائل شافعی ، فقیه ، حافظ ، قابل اعتماد و بلند مرتبه بود ؛ وی علی بن أبی طالب را از عثمان برتر می‌دانست . ریاست اهل حدیث به او می‌رسد . تحصیل دانش را از کودکی آغاز و دو بار به حجاز و عراق مسافرت کرد . از افراد زیادی روایت نقل کرده است … و بزرگان زیادی ؛ از جمله بیهقی از او کسب دانش کرده‌اند . عبد الغافر می‌گوید : حاکم پیشوای اهل حدیث در زمان خود بود و خانه او خانه درستکاری و پرهیزگاری بود ، أبو بکر صیغی که پیشوای زمان خود بود ، همواره در کنار حاکم بود و در جرح و تعدیل روات به او مراجعه می‌کرد .
الشیرازی ، إبراهیم بن علی بن یوسف أبو إسحاق (متوفای۴۷۶هـ) ، طبقات الفقهاء ، ج ۱ ، ص ۲۲۲ ، تحقیق : خلیل المیس ، ناشر : دار القلم – بیروت .
ابن خلکان می‌نویسد :
الحاکم النیسابوری الحافظ المعروف بابن البیع إمام أهل الحدیث فی عصره والمؤلف فیه الکتب التی لم یسبق إلى مثلها کان عالما عارفا واسع العلم .
حاکم نیشابوری حافظ (کسی که بیش از صد هزار حدیث حفظ است) مشهور به ابن البیع ، پیشوای اهل حدیث در زمان خود بود و کتاب‌هایی در علم حدیث نوشت که کسی پیش از او همانندش را ننوشته بود ، او دانشمند ، عارف و دارای دانش بسیار بود .
إبن خلکان ، أبو العباس شمس الدین أحمد بن محمد بن أبی بکر (متوفای۶۸۱هـ) ، وفیات الأعیان وأنباء أبناء الزمان ، ج ۴ ، ص ۲۸۰ ، تحقیق : احسان عباس ، ناشر : دار الثقافه – لبنان .
أبو الفداء در تاریخش می‌نویسد :
وفیها توفی الحافظ محمد بن عبد الله بن محمد بن حمدویه بن نعیم الضبی الطهمانی، المعروف بالحاکم النیسابوری إِمام أهل الحدیث فی عصره ، والمؤلف فیه الکتب التی لم یسبق إِلى مثلها ، سافر فی طلب الحدیث، وبلغت عده شیوخه نحو ألفین، وصنف عده مصنفات … .
در آن سال (۴۵۵هـ) حافظ محمد بن عبد الله … مشهور به حاکم نیشابوری از دنیا رفت ، او پیشوای اهل حدیث در زمان خود بود و کتاب‌هایی در علم حدیث نوشت که کسی همانند آن‌ها را پیش از او ننوشته بود ، برای یادگیری حدیث مسافرت می‌کرد ، اساتید او نزدیک به دو هزار نفر بودند ، کتاب‌های بسیاری نوشت … .
أبو الفداء عماد الدین إسماعیل بن علی (متوفای۷۳۲هـ) ، المختصر فی أخبار البشر ، ج ۱ ، ص ۲۴۷ .
با توجه به جایگاهی که حاکم نیشابوری در میان علمای اهل سنت دارد ، اگر غیر از سخن و اعتراف او به تواتر ولادت امیر مؤمنان علیه السلام ، هیچ دلیل دیگری وجود نداشت ، برای حق جویان کفایت می‌کرد، ولی بازهم جهت تاکید و تقویت موضوع سخنان و اعترافات دیگر علمای اهل سنت را نیز مطرح می‌کنیم .

۲ – شاه ولی الله دهلوی (متوفای ۱۱۷۶هـ) :
وی در کتاب ازاله الخفاء عن خلافه الخلفاء در مناقب امیر مؤمنان علیه السلام می‌نویسد :
و از مناقب وی رضی الله عنه که در حین ولادت او ظاهر شد یکی آن است که در جوف کعبه معظمه تولد یافت .
دهلوی ، شاه ولى الله مشهور به محدث هند (متوفای ۱۱۸۰هـ) ، إزاله الخفاء عن خلافه الخلفاء ، ج ۴ ، باب : اما مآثر امیرالمؤمنین وامام اشجعین اسد الله الغالب علی بن ابی طالب رضی الله عنه ، تصحیح و مراجعه: سید جمال الدین هروى .
ترجمه دهلوی :
عظیم آبادی در باره او و کتابش می‌نویسد :
وقد بسط الکلام فیما یتعلق بالخلافه الذی لا مزید علیه الشیخ الأجل المحدث ولی الله الدهلوی فی إزاله الخفاء عن خلافه الخلفاء وهو کتاب لم یؤلف مثله فی هذا الباب .
شیخ بزرگوار ، محدث ولی الله دهلوی در کتاب ازاله الخفاء عن خلافه‌ الخلفا به صورت گسترده سخن گفته است که بیش از آنچه او گفته نمی‌توان در این باره سخن گفت . این کتابی است که همانند آن در این باره نوشته نشده است .
العظیم آبادی ، محمد شمس الحق (متوفای۱۳۲۹هـ) ، عون المعبود شرح سنن أبی داود ، ج ۱۲ ، ص ۲۵۳ ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت ، الطبعه : الثانیه ، ۱۹۹۵م .
جمال الدین قاسمی همواره در هنگام نقل سخن دهلوی از او با عناوین «الإمام ، العارف ، الکبیر ، العلامه و … » یاد می‌کند .
قال الإمام العارف الکبیر الشیخ أحمد المعروف بشاه ولی الله الدهلوی قدس الله سره فی کتابه «حجه الله البالغه»
قال الإمام العلامه ولی الله الدهلوی فی «الحجه البالغه» .
القاسمی ، محمد جمال الدین (متوفای۱۳۳۲هـ) ، قواعد التحدیث من فنون مصطلح الحدیث ، ج ۱ ، ص ۲۳۹ و ج ۱ ص ۳۲۳ ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت ، الطبعه : الأولى ، ۱۳۹۹هـ – ۱۹۷۹م .
الکوکب الدیار الهندیه الشاه ولی الله أحمد بن عبد الرحیم الدهلوی الهندی رحمه الله المولود سنه ۱۱۱۰ والمتوفى بدهلی سنه ۱۱۷۶ کان هذا الرجل من أفراد المتأخرین علما وعملا وشهره أحیا الله به وبأولاده وأولاد بنته وتلامیذهم الحدیث والسنه بالهند بعد مواتهما وعلى کتبه وأسانیده المدار فی تلک الدیار .
ستاره درخشان سرزمین هند ، شاه ولی الله دهلوی هندی ، در سال ۱۱۱۰ متولد و در سال ۱۱۷۶ در دهلی از دنیا رفت . این مرد از علمای متأخر است که در علم و عمل و شهرت داشت ، خداوند به وسیله او ، فرزندان و نوادگان دختری و شاگردانش ، علم حدیث را در سرزمین هند احیاء کرد ، بر کتاب‌ها و اسناد او این دیار می‌چرخید .
الکتانی ، عبد الحی بن عبد الکبیر (متوفای۱۳۸۳هـ) ، فهرس الفهارس والأثبات ومعجم المعاجم والمسلسلات ، ج ۱ ، ص ۱۷۸ ، تحقیق : د. إحسان عباس ، ناشر : دار العربی الاسلامی – بیروت/ لبنان ، الطبعه : الثانیه ، ۱۴۰۲هـ۱۹۸۲م .

۳ – سبط ابن جوزی(متوفای ۶۵۴هـ) :
وروی أن فاطمه بنت أسد کانت تطوف بالبیت وهی حامل بعلی (ع) فضربها الطلق ففتح لها باب الکعبه فدخلت فوضتعه فیها .
روایت شده است که فاطمه بنت أسد ، در حالی که باردار بود ، خانه خدا را طواف می‌کرد ، درد زایمان او را فراگرفت ، در خانه کعبه به روی او باز شد ، پس داخل خانه کعبه شد و فرزندش را به دنیا آ‌ورد .
سبط بن الجوزی الحنفی ، شمس الدین أبوالمظفر یوسف بن فرغلی بن عبد الله البغدادی ، تذکره الخواص ، ص ۲۰ ، ناشر : مؤسسه أهل البیت ـ بیروت ، ۱۴۰۱هـ ـ ۱۹۸۱م .
ترجمه سبط بن جوزی :
شمس الدین ذهبی در باره او می‌گوید:
یوسف بن قُزْغْلی بن عبد الله . الإمام ، الواعظ ، المؤرخ شمس الدین ، أبو المظفر الترکی ، ثم البغدادی العونی الحنفی . سِبْط الإمام جمال الدین أبی الفرج ابن الجوزی ؛ نزیل دمشق . وُلِد سنه إحدى وثمانین وخمسمائه … وکان إماما ، فقیها ، واعظا ، وحیدا فی الوعظ ، علاّمهً فی التاریخ والسیر ، وافر الحرمه ، محبباً إلى الناس … ودرّس بالشبلیه مده ، وبالمدرسه البدریه التی قباله الشبلیه . وکان فاضلا عالما ، ظریفا ، منقطعا ، منکرا ، على أرباب الدول ما هم علیه من المنکرات ، متواضعا صاحب قبول تام .
یوسف بن قُزعلی حنفی ، پیشوا ، فقیه ،تاریخ دان و در سخنوری یگانه بود‌ ، در دانش تاریخ و سرگذشتها‌ علامه و در نزد مردم بسیار قابل احترام و محبوب بود . مدتی در شبلیه و مدرسه بدریه تدریس می‌کرد ، او فاضل ، دانشمند و نکته سنج بود و با دولتمردانی که کارهای ناپسندی می‌کردند مخالفت می‌کرد متواضع و فروتن بود و همگان او را قبول داشتند .
الذهبی ، شمس الدین محمد بن أحمد بن عثمان بن قایماز ، تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام ، ج ۴۸ ، ص ۱۸۳، تحقیق : د. عمر عبد السلام تدمرى ، ناشر : دار الکتاب العربی – لبنان/ بیروت ، الطبعه : الأولى ، ۱۴۰۷هـ – ۱۹۸۷م .
أبو محمد یافعی (متوفای۷۶۸هـ) در باره او می‌نویسد :
العلامه الواعظ المورخ شمس الدین أبو المظفر یوسف الترکی ثم البغدادی المعروف بابن الحوزی سبط الشیخ جمال الدین أبی الفرج ابن الجوزی أسمعه جده منه ومن جماعه وقدم دمشق سنه بضع وست مائه فوعظ بها وحصل له القبول العظیم للطف شمائله وعذوبه وعظه .
سخنور بود ودانش فراوان داشت و آگاه به سر گذشتها بود، در شهر دمشق مردم را موعظه می کرد و چون چهره و سخنش جذاب بود ، مورد قبول و پذیرش عموم قرار گرفت … .
الیافعی ، أبو محمد عبد الله بن أسعد بن علی بن سلیمان ، مرآه الجنان وعبره الیقظان ، ج ۴ ، ص ۱۳۶ ، ناشر : دار الکتاب الإسلامی – القاهره – ۱۴۱۳هـ – ۱۹۹۳م .
قطب الدین الیونینی (متوفای۷۲۶هـ) در باره او می‌نویسد :
وکان أوحد زمانه فی الوعظ حسن الإیراد ترق لرؤیته القلوب وتذرف لسماع کلامه العیون وتفرد بهذا الفن وحصل له فیه القبول التام وفاق فیه من عاصره وکثیراً ممن تقدمه حتى أنه کان یتکلم فی المجلس الکلمات الیسیره المعدوده أو ینشد البیت الواحد من الشعر فیحصل لأهل المجلس من الخشوع والاضطراب والبکاء ما لا مزید علیه فیقتصر على ذلک القدر الیسیر وینزل فکانت مجالسه نزهه القلوب و الأبصار یحضرها الصلحاء والعلماء والملوک والأمراء والوزراء وغیرهم ولا یخلو المجلس من جماعه یتوبون ویرجعون إلى الله تعالى .
در وعظ و سخنرانی در زمان خودش منحصر به فرد بود ، با دیدنش رقت قلب برای بیننده ایجاد می‌شد و با شنیدن سخنش اشک‌ها جاری می شد ، مورد قبول عموم بود ، گاهی در مجلسی کلماتی اندک و یا شعری می خواند همه حاضران را به گریه می انداخت . در مجلس وی همواره دانشمندان و امیران و وزیران و غیر آنان حضور می یافتند ، و هیچگاه نمی شد که بدون توبه کسی از مجلسش خارج شود .
الیونینی ، قطب الدین أبو الفتح موسى بن محمد ، ذیل مرآه الزمان ، ج ۱ ، ص ۱۵ .
العکری الحنبلی (متوفای۱۰۸۹هـ) در باره او می‌نویسد :
سبط ابن الجوزی العلامه الواعظ المؤرخ شمس الدین أبو المظفر یوسف بن فرغلی الترکی ثم البغدادی الهبیری الحنفی سبط الشیخ أبی الفرج بن الجوزی أسمعه جده منه ومن ابن کلیب وجماعه وقدم دمشق سنه بضع وستمائه فوعظ بها وحصل له القبول العظیم للطف شمائله وعذوبه وعظه … ولو لم یکن له إلا کتابه مرآه الزمان لکفاه شرفا .
العکری الحنبلی ، عبد الحی بن أحمد بن محمد ، شذرات الذهب فی أخبار من ذهب ، ج ۵ ، ص ۲۶۶ ، تحقیق : عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط ، ناشر : دار بن کثیر – دمشق ، الطبعه الأولی ، ۱۴۰۶هـ .

۴ – مسعودی (متوفای۳۴۶هـ) :
علی بن الحسین مسعودی ، مورخ و ادیب مشهور شافعی مذهب در باره ولادت امیر مؤمنان علیه السلام در خانه کعبه می‌فرماید :
وکان مولده فی الکَعبه .
محل تولد علی علیه السلام ، خانه کعبه است .
المسعودی ، أبو الحسن على بن الحسین بن على (متوفای۳۴۶هـ) ، مروج الذهب ، ج ۱ ، ص ۳۱۳ .
ترجمه مسعودی :
یاقوت حموی او را از ادبا و از نوادگان عبد الله بن مسعود ، صحابی مشهور رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم می‌داند :
علی بن الحسین بن علی المسعودی المؤرخ أبو الحسن من ولد عبد الله بن مسعود صاحب النبی صلى الله علیه .
الحموی ، أبو عبد الله یاقوت بن عبد الله الرومی (متوفای۶۲۶هـ) ، معجم الأدباء أو إرشاد الأریب إلى معرفه الأدیب ، ج ۴ ، ص ۴۸ ، رقم : ۵۶۷ ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت ، الطبعه : الأولى ، ۱۴۱۱ هـ – ۱۹۹۱م .
تاج الدین سبکی نام مسعودی را در زمره علمای شافعی آورده و او را مورخ ، صاحب فتوا و علامه می‌داند :
على بن الحسین بن على المسعودى صاحب التواریخ کتاب مروج الذهب فى أخبار الدنیا وکتاب ذخائر العلوم وکتاب الاستذکار لما مر من الأعصار وکتاب التاریخ فى أخبار الأمم وکتاب أخبار الخوارج وکتاب المقالات فى أصول الدیانات وکتاب الرسائل وغیر ذلک . قیل إنه من ذریه عبد الله بن مسعود رضى الله عنه أصله من بغداد وأقام بها زمانا وبمصر أکثر وکان أخباریا مفتیا علامه صاحب ملح وغرائب .
علی بن الحسین المسعودی ، صاحب کتاب‌های تاریخی مروج الذهب … و دیگر کتاب‌ها است . گفته شده که او از فرزندان عبد الله بن مسعود بوده است ، اصالتاً‌ اهل بغداد و زمانی در آن جا و بیشتر در مصر ساکن بوده ، او اخباری ، دارای فتوا ، دانشمند و … بود .
السبکی ، تاج الدین بن علی بن عبد الکافی (متوفای۷۷۱هـ) ، طبقات الشافعیه الکبرى ، ج ۳ ، ص ۴۵۶ ، تحقیق : د. محمود محمد الطناحی د.عبد الفتاح محمد الحلو ، ناشر : هجر للطباعه والنشر والتوزیع – ۱۴۱۳هـ ، الطبعه : الثانیه .
و علیمی حنبلی در باره او می‌نویسد :
علی بن الحسین بن علی أبو الحسن المسعودی من أعلام التاریخ ومن مشاهیر الرحالین ومن الباحثین المقدرین من أهل بغداد أقام بمصر وتوفی فیها عام ۳۴۶ ه له مؤلفات عدیده منها مروج الذهب وأخبار الزمان وغیر ذلک من المؤلفات القیمه .
علی بن الحسین المسعودی ، از بزرگان تاریخ و از مشهورترین کسانی است که برای جمع آوری حدیث مسافرت می‌کرد … کتاب‌های متعددی نوشت که از جمله آن‌ها مروج الذهب و اخبار الزمان و کتاب‌های با ارزش دیگری است .
العلیمی ، مجیر الدین الحنبلی (متوفای۹۲۷هـ ) ، الأنس الجلیل بتاریخ القدس والخلیل ، ج ۱ ، ص ۱۱ ، تحقیق : عدنان یونس عبد المجید نباته ، ناشر : مکتبه دندیس – عمان – ۱۴۲۰هـ- ۱۹۹۹م .
عکری حنبلی در باره مسعودی می نویسد:
وفیها المسعودی المؤرخ صاحب مروج الذهب وهو أبو الحسن علی بن أبی الحسن رحل وطوف فی البلاد وحقق من التاریخ مالم یحققه غیره وصنف فی أصول الدین وغیرها من الفنون .
در آن سال (۳۴۵هـ) مسعودی مورخ ، صاحب کتاب مروج الذهب ازدنیا رفت . او أبو الحسن علی بن أبی الحس بود ، به شهرهای گوناگون مسافرت می‌کرد ، آن قدر که او در تاریخ تحقیق کرده دیگران تحقیق نکرده‌‌اند ، در اصول دین و دیگر علوم کتاب نوشته‌ است .
العکری الحنبلی ، عبد الحی بن أحمد بن محمد (متوفای۱۰۸۹هـ) ، شذرات الذهب فی أخبار من ذهب ، ج ۲ ، ص ۳۷۱ ، تحقیق : عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط ، ناشر : دار بن کثیر – دمشق ، الطبعه : الأولی ، ۱۴۰۶هـ .

۵ – گنجی شافعی (متوفای ۶۵۸هـ) :
گنجی شافعی در کفایه‌ الطالب می نویسد :
«ولد أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب بمکه فی بیت الله الحرام لیله الجمعه لثلاث عشره لیله خلت من رجب سنه ثلاثین من عام الفیل ولم یولد قبله ولا بعده مولود فی بیت الله الحرام سواه إکراما له بذلک ، وإجلالا لمحله فی التعظیم .
امیر مؤمنان علیه السلام شب جمعه سیزده رجب ، سال سیم بعد از واقعه عام الفیل در داخل خانه خدا به دنیا آمد . کسی پیش از آن حضرت و بعد از آن در داخل خانه کعبه به دنیا نیامده است و این از فضائل اختصاصی آن حضرت است که خداوند به جهت بزرگداشت مقام او عطا کرده است .
الگنجی الشافعی ، أبی عبد الله محمد بن یوسف بن محمد القرشی ، کفایه‌ الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب ، ص۴۰۷ ، الباب السابع فی مولده علیه السلام ، ناشر : دار أحیاء تراث اهل البیت (ع) ، طهران ، الطبعه‌ الثالثه ، ۱۴۰۴هـ ، ۱۳۶۲ ش .
ترجمه گنجی شافعی :
ابن خلکان در ترجمه او می‌نویسد :
الفخر الکنجی محمد بن یوسف بن محمد بن الفخر الکنجی نزیل دمشق عنی بالحدیث وسمع ورحل وحصل کان إماما محدثا .
محمد بن یوسف گنجی … ساکن دمشق بود ، به علم حدیث اعتنا می‌کرد ، برای یادگیری آن از دیگران می‌شنید ، وبرای دانش بیشتر مسافرت می‌کرد ، او پیشوا و محدث بود .
الصفدی ، صلاح الدین خلیل بن أیبک (متوفای۷۶۴هـ) ، الوافی بالوفیات ، ج ۵ ، ص ۱۴۸ ، تحقیق : أحمد الأرناؤوط وترکی مصطفى ، ناشر : دار إحیاء التراث – بیروت – ۱۴۲۰هـ- ۲۰۰۰م .
یونینی نیز او را این گونه معرفی می‌کند :
الفخر محمد بن یوسف الکنجی کان رجلاً فاضلاً أدیباً وله نظم حسن .
محمد بن یوسف گنجی ، مردی دانشمند و ادیب بود و شعرهای زیبایی می‌سرود .
الیونینی ، قطب الدین أبو الفتح موسى بن محمد (متوفای۷۲۶ هـ) ، ذیل مرآه الزمان ، ج ۱ ، ص ۱۴۸ .
حاجی خلیفه ، او را «الشیخ الحافظ» معرفی می‌کند :
کفایه الطالب فی مناقب على بن أبى طالب للشیخ الحافظ أبى عبد الله محمد بن یوسف بن محمد الکنجى الشافعی .
کفایه الطالب در مناقب علی بن أبی طالب ، نوشته شیخ و حافظ (کسی که بیش از صد هزار حدیث حفظ است) أبو عبد الله محمد بن یوسف گنجی شافعی است .
حاجی خلیفه ، مصطفى بن عبدالله القسطنطینی الرومی الحنفی (متوفای۱۰۶۷هـ) ، کشف الظنون عن أسامی الکتب والفنون ، ج ۲ ، ص ۱۴۹۷ ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت – ۱۴۱۳هـ – ۱۹۹۲م .

۶ – ابن صباغ المالکی (۸۵۵ هـ) :
ابن صباغ مالکی در الفصول المهمه می‌نویسد :
ولد علی ( علیه السلام ) بمکه المشرفه بداخل البیت الحرام فی یوم الجمعه الثالث عشر من شهر الله الأصم رجب الفرد سنه ثلاثین من عام الفیل قبل الهجره بثلاث وعشرین سنه ، وقیل بخمس وعشرین ، وقبل المبعث باثنی عشره سنه ، وقیل بعشر سنین . ولم یولد فی البیت الحرام قبله أحد سواه ، وهی فضیله خصه الله تعالى بها إجلالا له وإعلاء لمرتبته وإظهارا لتکرمته .
على علیه السلام در مکه مشرفه در داخل بیت الحرام ( کعبه ) در روز جمعه سیزدهم ماه خدا یعنى ماه رجب سال سى ام عام الفیل و بیست و سه سال پیش از هجرت به دنیا آمد … پیش از او هیچ کس در کعبه متولد نشد ، و این فضیلتى است که خداوند به جهت بزرگداشت و بالا بردن مقام و اظهار کرامت او مخصوص حضرتش گردانیده است .
ابن الصباغ ، علی بن محمد بن أحمد المالکی المکی (متوفای۸۵۵ هـ) الفصول المهمه فی معرفه الأئمه ، ج ۱ ، ص ۱۷۱ ، تحقیق : سامی الغریری ، ناشر : دار الحدیث للطباعه والنشر ـ قم ، الطبعه : الأولى ، ۱۴۲۲هـ .
ترجمه ابن صباغ :
علامه قندوزی در ینابیع الموده ، در مقدمه و پیش از نقل سخنی از وی او را این چنین می‌ستاید :
وقال الشیخ المحدث الفقیه نور الدین علی بن محمد المالکی فی کتابه : الفصول المهمه … .
القندوزی الحنفی ، الشیخ سلیمان بن إبراهیم (متوفای۱۲۹۴هـ) ، ینابیع الموده لذوی القربى ، ج ۳ ص ۳۴۸ ، تحقیق سید علی جمال أشرف الحسینی ، ناشر : دار الأسوه للطباعه والنشر ، الطبعه : الأولى ، ۱۴۱۶هـ .
سخاوی که از شاگردان او است ، از استادش با این تعابیر یاد می‌کند :
علی بن محمد بن أحمد بن عبد الله نور الدین الأسفاقسی الغزی الأصل المکی المالکی ویعرف بابن الصباغ . ولد من ذ الحجه سنه أربع وأربعین وثمانین وسبعمائه ونشأ بها فحفظ القرآن والرساله فی الفقه ابن مالک وعرضهما على الشریف الرحمن الفاسی وعبد الوهاب بن العفیف الیافعی والجمال ابن ظهیر وقربیه أبی السعود النووی وعلی بن محمد بن أبی بکر الشیبی ومحمد ابن سلیمان بن أبی بکر البکری ، وأجاز له وأخذ فی الفقه عن أولهم والنحو عن الجلال عبد الواحد المرشدی وسمع على الزین المراغی سداسیات الرازی وکتب بخط الحسن وباشر الشهاده مع إشراف على نفسه لکنه کان ساکنا مع القول بأنه تاب وله مؤلفات منها الفصول المهمه لمعرفه الأئمه وهم اثنا عشر والعبر فیمن شفه النظر ، أجاز لی . ومات فی ذی القعده وخمسین ودفن بالمعلاه سامحه الله وإیانا .
علی بن محمد بن احمد … اصالتاً اهل غزه ، مالکی مذهب و مشهور به ابن صباغ بود . در مکه رشد کرد و بزرگ شد ، قرآن را حافظ بود و رساله ای در فقه ابن مالک نوشت را بر شریف الرحمن فاسی و … عرضه کرد …
کتاب‌های زیادی ؛ از جمله الفصول المهمه لمعرفه‌ الأئمه را نوشته است .
السخاوی ، شمس الدین محمد بن عبد الرحمن (متوفای۹۰۲هـ) ، الضوء اللامع لأهل القرن التاسع ، ج ۵ ، ص ۲۸۳ ، ناشر : منشورات دار مکتبه الحیاه – بیروت .
اسماعیل باشا در باره او می‌نویسد :
ابن الصباغ : علی بن محمد بن أحمد الصباغ نور الدین المکی المالکی السفاقسی الأصل المتوفى سنه ۸۵۵ خمسین وخمسمائه له العبر فیمن سفه النظر . الفصول المهمه فی معرفه الأئمه وفضلهم ومعرفه أولادهم ونسلهم .
ابن صباغ ، علی بن محمد … مالکی مذهب و اصالتا اهل سفاقس بود ،‌ در سال ۸۵۵ از دنیا رفت و کتاب‌های «العبر فیمن سفه النظر» و «الفصول المهمه فی معرفه الأئمه» از نوشته‌های او است .
البغدادی ، إسماعیل باشا (متوفای۱۳۳۹هـ) ، هدیه العارفین أسماء المؤلفین وآثار المصنفین ، ج ۵ ، ص ۷۳۲ ، ناشر : دار الکتب العلمیه – بیروت – ۱۴۱۳هـ – ۱۹۹۲م .

۷ – حلبی (متوفای۱۰۴۴هـ) :
علی بن برهان الدین حلبی ، صاحب کتاب مشهور سیره حلبی ،‌ بعد از سخنی طولانی در باره علی علیه السلام ، به ولادت آن حضرت در داخل خانه کعبه استدلال می‌کند :
لأنه ولد فی الکعبه وعمره (یعنی النبی) (ص) ثلاثون سنه .
زیرا آن حضرت در داخل خانه کعبه متولد شد و عمر رسول خدا در آن روز سی سال بود .
الحلبی ، علی بن برهان الدین (متوفای۱۰۴۴هـ) ، السیره الحلبیه فی سیره الأمین المأمون ، ج ۱ ، ص ۲۲۶ ، ناشر : دار المعرفه – بیروت – ۱۴۰۰هـ .
آنچه ملاحظه نمودید اندکی است از اعترافات و سخنان ارباب حدیث و دانش بود ، و برای اطلاع بیشتر در این باره به کتاب شریف الغدیر ، ج ۶ و شرح احقاق الحق ، ج۱۷ مراجعه فرمایید .

منبع:پرسمان