ضحاک بن عبدالله همراه با پسر عمویش در بین راه که امام حسین علیه‌السلام به سوی کوفه می آمد که به کربلا ختم شد، خدمت امام حسین علیه‌السلام رسید، یعنی در بین راه با امام علیه‌السلام مواجه شد. همانگونه که امام علیه‌السلام برای سعادت و نجات مردم به هرکسی که می‌رسید او را دعوت به خود می کرد تا دچار شقاوت نشود و از سعادت دنیا و آخرت بهره مند شود، ضحاک بن عبدالله نیز به امام عرض کرد که من با شما خواهم آمد، اما تا زمانی که حضور من برای شما نتیجه‌ای و ثمری داشته باشد. اما اگر دیدم بی فایده است و دیگر کسی برای شما نمانده باشد، اجازه داشته باشم که شما را ترک کنم.

 

حضرت موافقت فرمود و البته پسر عموی او حاضر به همراهی نشد و عذر آورد. ضحاک بن عبدالله در واقعه کربلا همراه با امام حسین علیه السلام است و از صبح عاشورا تا عصر عاشورا هم در مقابل دشمن ایستاده بود و می جنگید اما هنگامی که عصر شد و دید که دیگر کسی برای امام حسین علیه السلام نمانده است، خدمت حضرت رسید و گفت که آقا قرار ما خاطرتان هست؟ فرمود بله ولی آیا تو می توانی از میان خیل انبوه دشمن بگریزی؟ ضحاک گفت که آری من اسبی را آماده کرده‌ام و در خیمه بسته‌ام و می توانم خودم را نجات دهم و امام علیه‌السلام هم موافقت فرمود. لذا او بر اسب خود نشست و گریخت. البته لشگریان دشمن او را تعقیب کردند و به او نرسیدند و خود را نجات داد.

 

ضحاک بن عبدالله تا چندین سال بعد از واقعه کربلا زنده بود و حتی موقعی که مباحث مربوط به فاجعه کربلا مطرح می شد، او نیز خاطرات خود را برای دیگران بازگو می‌کرد و یکی از منابع و مصادر واقعه کربلا است. چرا که از اول روز عاشورا تا واپسین دقایق عمر شریف امام حسین علیه‌السلام در عاشورا حاضر بوده و مسائل زیادی و حوادث گوناگونی را به چشم دیده بود.

 

در اینجا این سوال مطرح می‌شود که آیا ضحاک با وجود ترک امام، برای اینکه در رکاب امام بوده اجر میگیرد یا خیر؟ در جواب باید گفت بخاطر اینکه تا آخر نمانده است، در حقیقت خود را از فیضی بزرگ و بی مانند محروم کرده اما بخاطر اینکه ایستاد و با امام تا آن لحظات آخر همراهی کرد، قطعاً اجری دارد و حال او و موقعیت او بسیار متفاوت است با کسانی که اصلاً به یاری امام علیه‌السلام نیامدند، اگرچه بعداً هم پشیمان شدند.  اما اینکه تا پایان کار و آخر عمر او چه موقعیتی داشته دیگر چیزی درتاریخ ذکر نشده که بدانیم آیا عملکرد او بعد از این در جهت حق و مسیر الهی بوده است یا خیر.