درروايت داريم كه ده مرتبه قبل از طلوع آفتاب وده مرتبه قبل از غروب اين دعارا بخوانيد؛ “لاإلهَ إلّاالله وحدَه لاشريكَ له، له المُلك و له الحمد، يُحْيي وُيميتُ و يميتُ ويُحيي وهو حيٌّ لا يموتُ، بِيَدِه الخَيْر و هو علي كلِّ شيءٍ قدير“.
بسياری از معنويات انسان با اين دعا درست ميشود، اگر با اعتقاد و توجه گفته شود افسردگی ها با اين دعا برطرف می شود، به شرط اينكه از روی امتحان خدا نباشد! بايد از امتحان كردن خدا دست برداريم! بسياری از خوبان ما هنوز هم خدا را امتحان می كنند؛ اينكه بعضی می گويند اين دعا را بخوان ببين چه ميشود؟ اين امتحان كردن خداست! بايد با تمام وجود إنَّ الله علی كلّ شيءٍ قدير (خداوند بر همه چيز قادر و تواناست) را قبول داشت.
بدترين سخن اين است كه گفته شود دعا كردم و نشد! زيارت رفتم و نشد! اين نشد گفتن ها خطرناك است! اين نا اميدی ها و اين نحو برخورد با دعا و توسلات خطرناك و شيطانی است! هيچ دعا كننده ای دست خالی برنمی گردد؛ اگر به صلاحش باشد همان را به او می دهند و اگرهم به صلاحش نباشد، بهتر از آن را به او می دهند.