بنابراین ما اهلِ ذکرِ عملی باشیم، بنده‌ی خدای متعال باشیم، بنده‌ی هوا و هوس نباشیم، بنده‌ی زرق و برق نباشیم، خیالِ خود را نپرستیم، خدای متعال را بپرستیم، خدای متعال حق است، خدای متعال حق است، خدای متعال حق است، همه چیز هم به دستِ خودِ خدای متعال است، روزی را خدای متعال تقسیم کرده است، هر کجا که بروید روزی مانندِ اجل به دنبالِ انسان می‌آید، اگر شما روزیِ مقدّرِ خودتان هم به زور نخواهید باز هم خدای متعال بر سرِ شما می‌ریزد، آن روزی هم که قسمتِ تو نیست… مدام پست عوض کن، مدام جای خودت را عوض کن، مدام به دنبالِ آن مسجد باش، مدام به دنبالِ آن سمت باشد، باز هم به تو نمی‌رسد، تقدیرِ الهی حق است، قضا و قدرِ الهی حق است، در موردِ روزی هم خدای متعال با قسم فرموده است. خدای متعال را بنده باشید، خدای متعال بنده‌ی خود را کفایت می‌کند، «أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ»[۱]، آیا خدای متعال بنده‌ی خود را کفایت نمی‌کند؟ آیا به خداییِ خدای متعال اطمینان ندارید؟
[۱] سوره مبارکه زمر، آیه ۳۶ (أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ ۖ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ ۚ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ)
پاسخ دهید