امام در یک نامه‌ای نوشته‌اند، برای اینکه حقِّ نامه اداء بشود، این مسئله‌ی نگاه تنها یک نگاه نیست، بازتابِ آن به قدری اهمیّت دارد که در حدیث قدسی خداوند عزیز فرموده است: «النَّظَرُ سَهمٌ مِن سِهامِ إبلیسَ»[۱] نگاهِ حرام تیرِ شیطان است، وقتی شیطان تیرِ خود را به کمان گذاشته است ایمانِ ما را نشان گرفته است، حالا ایمانِ چشم باشد یا ایمانِ گوش باشد یا ایمانِ زبان باشد یا ایمانِ ارتباطاتِ ما باشد، گاهی به قلبِ ایمان می‌خورد، انسان با یک نگاه به کلی بی‌ایمان می‌شود. مرحوم ابوالفتوح رازی جریانی را در تفسیرِ خودشان آورده‌اند که یک جوانی مؤذّن بود، رفت بالای مئذنه تا اذان بگوید، مئذنه به منزل یک ارمنی اشراف داشت، دخترِ او را در خانه‌اش دید، خیره شد، دلِ او رفت، از مئذنه بیرون آمد و برای خاستگاری رفت، آن‌ها گفتند: تو مسلمان هستی و ما به مسلمان دختر نمی‌دهیم، آرام آرام حاضر شد تا از اسلام صرف نظر کند، گفتند: حال که مسیحی شدی، ما به زبان قبول نمی‌کنیم، باید یک سال با ما زندگی کنی، گوشتِ خوک بخوری، شراب بخوری تا ما یقین حاصل کنیم. یک سال گوشت خوک و شراب خورد، زنّارِ مسیحیت را نیز بر گردن انداخت، بعد از یک سال که بنا شد دخترشان را به او بدهند، شبِ زفات که داشت از پلّه بالا می‌رفت، پای او لغزید و با مغز روی زمین افتاد و از دنیا رفت. هم به هوسِ خود نرسید و هم جهنّمی شد! منشاء آن یک نگاه بود! این است که خدای متعال فرموده است: نظر تیرِ شیطان است… اگر کسی این سپرِ ایمان را مقابلِ چشمانِ خود بگیرد، خدا هم یک کرکره‌ای جلوی چشم قرار داده است تا زمانی که نگاه به نامحرم پیش می‌آید چشمِ خود را ببندیم، «قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ»[۲] و «وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ»[۳] ایمان سببِ غَضِّ بَصَر می‌شود. «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ» هم فکر ایمان بیاورد، هم دل ایمان بیاورد و هم اعضاء و جوارح ایمان داشته باشند.
[۱] الکافی، ج ۵، ص ۵۵۹، ح ۱۲
[۲] سوره مبارکه نور، آیه ۳۰ (قُل لِّلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ۚ ذَٰلِکَ أَزْکَىٰ لَهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ)
[۳] سوره مبارکه نور، آیه ۳۱ (وَ قُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا ۖ وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَىٰ جُیُوبِهِنَّ ۖ وَ لَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الْإِرْبَهِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَىٰ عَوْرَاتِ النِّسَاءِ ۖ وَ لَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ ۚ وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ)
پاسخ دهید