در یکی از اردوگاه‌ها که وارد شدیم، عکس بزرگی از صدام را جلو در گذاشته بودند و به همه دستور داده بودند که به عکس احترام بگذارند. نوبت به من رسید. عکس را به زمین کوبیدم، شیشه‌اش خُرد شد و بعد خود عکس را هم پاره کردم. عراقی‌ها با دیدن این صحنه برای پذیرایی آمدند. سه ماه زیر شکنجه بودم. من در همین اردوگاه «محمّد جواد تندگویان» وزیر سابق نفت را دیدم. از او پرسیدم که کارت صلیب سرخ دارد یا نه؟ جواب داد: «نه، ندارم.»
گفتم: «آقای تندگویان چون کارت نداری، آدرست را بده تا برای خانواده‌ات نامه بنویسم.»
متواضعانه گفت: «آدرس من این است. صبر، استقامت!»
منبع: کتاب رسم خوبان 4 ـ صبر و استقامت ـ صفحه‌ی 59/ زورق معرفت، صص 17ـ 16