برچسب: کفران

نعمت ولایت

آدم که کفران نعمت بکند، نعمت تبدیل به نقمت می‌شود. بالاترین نعمت، نعمت ولایت است که این ها «بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً »[1] این‌ها نعمت ولایت را تبدیل کردند. نور را گذاشتند، خدا را گذاشتند، رفتند گوساله‌ی سامری را عبادت کردند. خدا کند ما قدر نعمت را بدانیم. «طُوبَى لِلْمُتَحَابِّينَ فِي اللَّهِ»[2] دنباله‌ی آن هم […]

سقوط تدریجی، نتیجه ی کفران نعمت

 «مَنْ عَلِمَ أَنَّ»[1] کسی که بداند «مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ‏» کسی بداند حرف او جزء عملش است و عمل بی‌جا، عمل بیهوده نباید از او سر بزند، گفتار او هم کم می‌شود، مگر آن مقداری که نافع او است. سابقاً اگر می‌گفتند: لغو نگو، بیهوده حرف نزن، وقت […]