منصب چراغچى باشى در عتبات عالیات
پادشاهان مختلف ایران پس از اسلام، با توجه به ارادت و علاقهى شدید مردم ایران به امامان شیعه و حرمهاى شریف ایشان در عتبات عالیات و بنا به برخى اعتقادات و ملاحظات عقیدتى و سیاسى، توجه ویژهاى به آبادى، توسعه و تکریم این اماکن و شهرهاى مقدس مبذول داشتند، از جمله اقدامات آنها اهداى چهلچراغها، قندیلها و شمعدانهاى گرانبها بود. براى روشن نگاهداشتن و حفاظت یک یا چند چهلچراغ و شمعدان، یک متولى از طرف دولت ایران تعیین مىشد که به وى چراغچى مىگفتند.
در این مقاله پس از مقدمهاى کوتاه، با استفاده از کتابهاى مربوط و اسناد وزارت خارجه، اقدامات پادشاهان ایران نسبت به عتبات عالیات، منصب چراغچىباشى و وظایف و مسائل مرتبط بدان مورد بررسى قرار مىگیرد.