برچسب: وهابیت

اثبات شرک ربوبی یهود و نصارا – طبری

طبری ذیل آیه مذکور «اتخذو احبارهم و رهبانهم…» یهود و نصارا را به شرک ربوبی متهم می سازد و می گوید که نصارا مسیح را رب می پنداشتند. طبری همچنین دلیل اتهام شرک ربوبی یهود و نصارا را چنین بیان می کند، از آن جهت که آنان برای احبار و رهبانشان شئون ربوبی قائل بودند و از آنان اطاعت محض می کردند، لذا این اطاعت محض، نشان دهنده اعتقاد به ربوبیت احبار و رهبان از سوی یهود و نصارا بوده است. ضمن اینکه طبری در جای دیگر مراد از ایمان آوردن را ایمان به ربوبیت خدا تفسیر کرده است. این ها نشان می دهد که اتباع یهود و نصارا مشرک در ربوبیت خدا بودند. لذا اسناد مذکور نشان دهنده انحراف وهابیت است که می پندارند مشرکین شرک در ربوبیت نداشتند و با این دستاویز، مسلمین امروز را تشبیه به مشرکین صدر اسلام کرده و به کفر آنان حکم می کنند.

اثبات شرک ربوبی مشرکین – طبری (5)

طبری ذیل آیه مذکور چنین می گوید: در روز قیامت از مشرکین می پرسند الهه هایی که آنان را شریک خدا می دانستیدکجایند؟ شریکانی که، شما مشرکین آنان را با خدا در سلطنت شریک می دانستید، و آنان را می خواندید. کجایند؟ طبری همچنین، در جایی دیگر، اعتقاد مشرکین را چنین توصیف می کند که آنها بت ها و صنم ها را معادل رب می دانستند و به عبادت آنان اقدام می کردند. این مطالب، شرک ربوبی مشرکین را ثابت می کند. با این حال سلفی‌های تکفیری‌، مشرکان را در توحید ربوبی موحد قلمداد کرده و در مقابل، مسلمانان را به دلیل قول به جواز توسل به اولیای الهی، متهم به شرک در ربوبیت می‌کنند.

اثبات شرک ربوبی مشرکین – طبری (4)

طبری ذیل آیه شریفه «والذین یدعون من دونه» از باور های مشرکین چنین می گوید: مشرکین الهه هایی را عبادت می کردند که آنان را به عنوان ارباب و آلهه می خواندند. این کلام طبری نشان گر شرک ربوبی مشرکین است، چرا که مشرکین به آلهه ها شئونی را نسبت می دادند که سزاوار الله متعال است. این مطالب، شرک ربوبی مشرکین را ثابت می کند. با این حال سلفی‌های تکفیری‌، مشرکان را در توحید ربوبی موحد قلمداد کرده و در مقابل، مسلمانان را به دلیل قول به جواز استغاثه به اولیای الهی، متهم به شرک در ربوبیت می‌کنند.

اثبات شرك ربوبی مشركين – ابن جوزی

ابن جوزی در تفسیر آیه «ولا یتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله» یکی از اقوالی را که در خصوص شرک مشرکین بیان می کند، شرک ربوبی آنان است. این قول مبتنی بر این است که مشرکین غیر خدا را به عنوان رب پذیرفته بودند. این مطلب، شرک ربوبی مشرکین را ثابت می کند. با این حال سلفی‌های تکفیری‌، مشرکان را در توحید ربوبی موحد قلمداد کرده و در مقابل، مسلمانان را به دلیل قول به جواز استغاثه به اولیای الهی، متهم به شرک در ربوبیت می‌کنند.

اثبات شرک ربوبی مشرکین – طبری (3)

طبری ذیل آیه «و ما لکم لاتومنون بالله» مشرکین را به شرک ربوبی متهم می کند، طبری در ذیل آیه مذکور، از اعتقاد مشرکین سخن می گوید که آنان حتی به وحدانیت خدا نیز اعتقاد نداشتند. طبری در ادامه میگوید پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمد تا مشرکین به وحدانیت خدا ایمان بیاورند. این نص به صراحت دلالت می کند که مدعای سلفی ها مبنی بر اثبات توحید ربوبی مشرکین، خبطی فاحش است.

اثبات شرک ربوبی مشرکین – فخر رازی

فخر رازی ذیل آیه «اجعل الالهه الها واحدا ان هذا لشی عجاب» از باور های مشرکانه سخن می گوید. آنجایی که مشرکین تعجب می کنند از اینکه بخواهند دعوت پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) را بپذیرند و خدای واحدی را بپرستند، و از خود سوال می پرسند آیا یک خدا (الله متعال) به تنهایی و بدون استفاده از الهه های مختلف توان اداره تمام جهان را می تواند داشته باشد؟ این نص به صراحت دلالت می کند که مدعای سلفی ها مبنی بر اثبات توحید ربوبی مشرکین، خبطی فاحش است.

اثبات شرک ربوبی مشرکین – طبری (2)

طبری ذیل آیه 148 سوره اعراف، به گوساله پرستی قوم موسی در غیاب وی اشاره کرده و می گوید: قوم موسی در غیاب وی، گوساله را به عنوان اله برگزیدند که ربوبیت و عبادت را شایسته او می دانستند. این نص به صراحت دلالت می کند که مدعای سلفی ها مبنی بر اثبات توحید ربوبی مشرکین، خبطی فاحش است.

اثبات شرک مشرکین با استفاده از تلازم معنایی دو واژه اله و رب – عمر کامل

سلفیان تکفیری مدعی اند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با کسانی جنگید که تنها متهم به شرک الوهی بودند و در مقابل، معتقد به ربوبیت خدا بودند. ولی با تاملی در دو واژه رب و اله به دست می آید که دو واژه رب و اله متضمن یکدیگر هستند و در موارد مختلفی نیز در معنای یکدیگر به کار می‌روند، بدین معنا که اگر کسی شرک در الوهیت داشته باشد در ربوبیتش نیز مشکل دارد. چرا که این دو با هم تلازم دارند. نمی شود کسی مشرک در الوهیت باشد و در عین حال، معتقد به ربوبیت خداهم باشد. لذا اگر کسی در عبادت، غیر خدا را شریک او قرار داد، در واقع از قبل او را به عنوان رب پذیرفته است. پس تفکیک ربوبیت از الوهیت توسط علمای سلفی، و نسبت دادن شرک الوهی به مشرکین و معتقد پنداشتن آنان در شرک ربوبی، منشأ بسیاری از انحرافات عقیدتی تکفییرهای نابجای آنان است.

اثبات شرک ربوبی مشرکین با بررسی دو واژه رب و اله – بن عثیمین

سلفیان تکفیری مدعی اند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با کسانی جنگید که تنها متهم به شرک الوهی بودند ولی در عین حال به ربوبیت خدا معتقد بودند. ولی با تاملی در دو واژه رب و اله به دست می آید که دو واژه رب و اله متضمن یکدیگر هستند و در موارد مختلفی نیز در معنای یکدیگر به کار می‌روند، بدین معنا که اگر کسی شرک در الوهیت داشته باشد در ربوبیتش نیز مشکل دارد. چرا که این دو با هم تلازم دارند. نمی شود کسی مشرک در الوهیت باشد و در عین حال، معتقد به ربوبیت خداهم باشد. لذا اگر کسی در عبادت، غیر خدا را شریک او قرار داد، در واقع از قبل او را به عنوان رب پذیرفته است. بن عثیمین نیز اقرار به ربوبیت را مستلزم اقرار به الوهیت دانسته است. پس تفکیک ربوبیت از الوهیت و نسبت دادن شرک الوهی به مشرکین و معتقد پنداشتن آنان در شرک ربوبی، منشأ بسیاری از انحرافات عقیدتی تکفیری ها ست.

اثبات شرک ربوبی مشرکین به اعتراف پیامبر اکرم – ابن کثیر

ابن کثیر ذیل آیه «قل هو ربی لا اله الا هو» از زبان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم خطاب به کفار چنین نقل می کند: همان خالقی که شما، به آن کافر هستید، من (پیامبر) به ربوبیت و الوهیت او مقر و معترف هستم. مفهوم کلام پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم نشانگر شرک ربوبی مشرکین بوده است والا معنا نداشت که ایشان بفرمایند: «من معترف به ربوبیت او هستم». اثبات شرک مشرکین هم عصر آن حضرت، خط بطلانی بر مدعای تکفیری هاست که مسلمین را با مشرکین عصر رسالت تشبیه می کنند.

اثبات شرک ربوبی مشرکین عصر حضرت ابراهیم – طبری

طبری ذیل آیه «و کیف اخاف مااشرکتم..» از قول حضرت ابراهیم (علیه السلام) در وصف مشرکین چنین می گوید که مشرکین بت ها را نافع و ضار می دانستند، در حالی که خدا را نافع و ضار نمی دانستند. عدم ایمان به نافع و ضار بودن خداوندمتعال، نشات گرفته از شرک ربوبی مشرکین است. لذا اثبات شرک ربوبی مشرکین، اتهام تکفیری ها بر مسلمین را، مبنی بر انجام افعال شرک آمیز، باطل می سازد. چرا که افعال دو گروهی با هم مقایسه شده که باور های هردو متفاوت از هم است. مسلمانان معاصر، معتقد به توحید ربوبی و مشرکین گذشته منکر توحید ربوبی بوده اند.

اثبات شرک ربوبی مشرکین – قرطبی

یکی از چند آیه ای که سلفی ها بدان استناد می کنند تا توحید ربوبی مشرکین را اثبات نمایند آیه «قل لمن الارض و من فیها…» است. قرطبی در تفسیرش دقیقا خلاف دیدگاه سلفی ها را ثابت می کند. از آنجا که قران از زبان پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله وسلم» از مشرکین می پرسد: زمین و اهل آن متعلق به کیست؟ مشرکین در جواب می گویند: متعلق به خداست. لذا این عبارت مستمسکی برای سلفی ها شده است تا مدعی شوند مشرکین معتقد به توحید ربوبی هستند. اما قرطبی ذیل آیه مذکور، به اعتقاد مشرکین اشاره می کند و می گوید: مشرکین ملائکه را دختران خدا می پنداشتند. لذا اعتقاد به زاد و ولد اعتقاد به یک ماهیت مادی است. و این انتساب نقص به خداوند متعال موجب سلب توحید ربوبی مشرکین می گردد. مساله ای که سلفی ها دچار خطا شده اند و پنداشته اند مشرکین توحید ربوبی دارند.

اثبات شرک ربوبی مشرکین – طبری (1)

طبری ذیل ایه «ان کنتم موقنین» از عدم اعتقاد مشرکین به ربوبیت خدا می نویسد و می گوید: مشرکین رب آسمان ها و زمین را خدای متعال نمی دانستند. این مطلب نشان از شرک ربوبی مشرکین است در حالی که سلفی ها خیال می کنند مشرکین معتقد به توحید روبی هستند.