نقش امام در نظام آفرينش
ضرورت وجود امام و حجت آسماني در هر زمان، از ديرباز در بيان پيشوايان و انديشمندان ديني مطرح بوده و بر آن دلايلي اقامه شده است. غيبت و عدم حضور ظاهري امام مهدي (عج) و سوالات مربوط گوياي آن است که وجوب وجود امام معصوم بر کره زمين و آثار مترتب بر وجودشان به تحليل بيش تري نياز دارد. از اين رو، ما همچنان با اين پرسش روبه رو هستيم: وجوب وجود امام معصوم و حجت خدا با بدن عنصري و خاکي بر روي زمين حتي در صورت غيبت ايشان چگونه قابل تبيين بوده و چه آثاري بر آن مترتب است؟ به نظر مي رسد دليل واسطه فيض از مهم ترين دلايل ضرورت وجود امام معصوم در هر زمان باشد، تا در پرتو اين حقيقت، وجود امام مهدي (عج) حتي در حالت نهان زيستي ضروري باشد. در اين نوشتار با تحليل جايگاه و نقش فاعلي امام در پيدايش موجودات، به جايگاه امام در دوام و بقاي موجودات پرداخته و اثر وجودي امام را با عنوان تحقق بخش هدف خلقت، امام هدف غايي خلقت، امام محور خلقت، و امان بودن امام براي مردم بررسي مي کند. اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي و با تکيه بر آيات نوراني قرآن در صدد تبيين اين واقعيت است.