هفت نكته درباره نبوّت و امامت
نگارنده از چند ديدگاه در باب نبوّت و امامت سخن مىگويد : نارسايى بشر در كسب فيض الهى؛ مستقلّات عقليّه مبناى قبول دين؛ تفاوت درجات انسانها؛ برهان امكان اشرف؛ عبوديّت كامل و عبد كامل. پيوند ميان عقل و نقل در اين گفتار، قابل توجّه است.اين گفتار، برگرفته از درس گفتارهاى شيخ محمود حلبى خراسانى در سال 1383 قمرى است.
چهار نکته درباره قرآن
قرآن وجوه كماليه مختلفي دارد كه ازجمله آنها حروف مقطعه است. در اين حروف، اسراري است كه كليد اين اسرار در اختيار ائمه (ع) سپرده شده است و براساس آيه من عنده علم الكتاب، علم به بطن هاي قرآن در شب هاي قدر در اختيار امام زمان (ع) قرارa داده مي شود.
سم اعظم خدا را پيامبر (ص) و امام (ع) از همين حروف مقطعه استخراج مي كنند.
در قرآن معارف توحيدي بسياري وجود دارد كه ازجمله آنها بداء است. كنه بداء اختيار كامل غيرمتناهي در لايتناهيت خداست يعني معدوم را وجود دادن و موجود را معدوم كردن. قرآن كلام خداست و هر كلامي در شناختن صاحب كلام؛ قرآن، معلم پيامبر (ص) و امام (ع) است. در قرآن علم به عوالم ديگر مانند ملكوت، انوار، ارواح، اشباح، ذرّ و… وجود دارد. علوم قرآن جمعي جملي است و تفصيل آن برعهده اهل بيت (ع) مي باشد و از آنجا كه ائمه (ع) فرصت و مجال امامت و رهبري و بيان تفصيلي اين علوم را پيدا نكردند بخش معظمي از علوم قرآن منتشر نشده است.
علوم قرآن با علوم بشري ازجمله علوم فلسفي تفاوت هاي بسياري دارد كه در اين مقاله به برخي موارد اشاراتي شده است.
شش نکته درباره قرآن
اِخبار از غيب در قرآن، دليل آن است كه قرآن كلام خداست. اين اخبار شامل: خبرهاى علمى، خبرهايى از آينده، خبرهاى پوشيده كنونى و خبر دادن از احوال حاكمان است. نيمى از سوره حمد، عزّ ربوبيّت و نيمى ديگر از آن، ذلّ عبوديّت را بيان مىكند و اين دو، مقصد و هدف اصلى قرآن است.قرآن كمال الكلّ فى الكلّ و هدايت براى اهل تقواست و از وجوه كماليّه قرآن‌اش، بيان همه چيز در همه چيز، هادى بودن براى اهل تقوا، سخن گفتن با تمام مخاطبان در تمام لحظات و حالات عمر، جمع الجمع بودن در عين فرق الفرق بودن و وجود حروف مقطّعه در آن است. قرآن را بايد پيروى كرد؛ چون كلام حق تعالى است و اين مطلب به استناد آيات و روايات، به دست مي‌آيد.
سیزده نکته درباره قرآن
در موضوع قرآن و علوم قرآنى، مباحث مختلفى مطرح شده است. در اين مقاله، با نگاهى متفاوت، مباحث و موضوعات مرتبط با قرآن به تفصيل، بيان شده است:1. نزول قرآن به دو صورت: جمعى جملى و تدريجى. 2. تناسب معجزات پيامبران با شأن همان پيامبر و بی نظير و بی شبيه بودن قرآن به دليل شأن پيامبر (ص) كه بی نظير و بی شبيه است.
3. كلام متكلّم تجلّى متكلّم است و قرآن تجلّى خداوند است و تجلّى قرآن بر پيامبر(ص) به خاطر عبوديّت اوست. 4. وحى بر دو گونه است: وحى لفظ، وحى مضمون. 5. قرآن كلام خداست و مدّعاى آورنده قرآن صحيح است و نبوّت پيامبر بر اساس الاهى بودن قرآن ثابت مىشود. 6. خاتميّت و ارتباط آن با ظاهر و باطن قرآن؛ از ادلّه خاتميّت‌افضليّت پيامبر(ص) و كامل بودن دين اوست. 7. حجّيّت جمعيّه قرآن نياز به تفسير دارد و به استناد حديث ثقلين، كتاب در كنار حامل آن حجّت خداست. 8. تحدّى قرآن فقط به ظاهر نيست؛ بلكه باطن، تأويل، مطلع، رمز، سرّ، اشاره، ضرب مثل، محكم و متشابه از مؤلّفههاى تحدّى قرآن است. 9. قرآن به ترتيب نزول، جمع و تدوين نشده؛ ولى در كل، مجموعه‌اى از گوهرهاى پراكنده است كه هر آيه درخشش خود را دارد. 10. قطب الخطاب قرآن، پيامبر(ص) است. 11. علوم قرآن شامل جمعى جملى يا جوامع المعانى، مفصّلات علوم و مجملات علوم، مثل سوره توحيد است. 12. اخلاق از علوم قرآن است. تهذيب نفس براى رفع نقص و رسيدن به كمال است. عبوديّت بنده مولويّت خدا را نشان مي‌دهد. رياضت گاهى استغناى باطنى ايجاد مىكند. 13. علوم نحو، طبّ، اخلاق، اقتصاد و طبيعيّات، در قرآن، مطرح شده و قرآن محكم است و مفصّلاتى در باطن خود دارد.
آيه ى ولايت چند نكته و چند پرسش و پاسخ
نويسنده در اين گفتار، ابتدا هفت نكته دربارهى آيهى ولايت (آيهى 55 سورهى مائده) مطرح مىكند و سپس به ده پرسش دربارهى اين آيه پاسخ مىگويد. در اين مقاله، علاوه بر بحث لغوى و عقلى و قرآنى، روايات شيعه و سنّى و نيز ديدگاههاى برخى از مفسّران و متكلّمان شيعه و سنّى مورد بحث قرار مىگيرد. محور اصلى مقاله، اثبات اين نكته است كه آيهى ولايت در مورد امام علىبن ابىطالب7نازل شده است و شأن نزولهاى ديگر را نمىتوان پذيرفت.