فراموش نکردن نعمت ها
اعمال ما نهال‌های تازه کشت شده است، ریشه ندارد. ریشه‌دار شدن اعمال ما به آن است که خود ما آن‌طور بشویم، وجود عوض بشود، تحوّل، انقلاب درونی. این مطلب بسیار مهم است. «لَا يَغُرَّنَّكَ ذَنْبُ النَّاسِ عَنْ ذَنْبِكَوَ لَا نِعْمَةُ النَّاسِ عَنْ نِعْمَةِ اللَّهِ عَلَيْك»[1] این را به دو شکل می‌توان معنا کرد. «لَا نِعْمَةُ […]
کفر نعمت از کفت بیرون کند!
«ْوَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ».[1] شکر نعمت نعمتت افزون کند ولی کفر نعمت از کفت بیرون کند. نه این‌که نعمت را از تو می‌گیرد، خود تو را از خود می گیرد. «نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ»[2] خدا خود تو را از خود می‌گیرد، بیچاره می‌شوی، از خود بیخود می‌شوی، مثل مست‌ها بی‌خبر… مست‌ها را […]